به گزارش ایران اکونومیست؛ بانك جهاني در گزارش پاييز ۲۰۱۶ در گزارشي درباره وضعيت اقتصاد ايران، به صورت ويژه به فقر در ايران طي بازه هفت ساله ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۳ پرداخته است.
در اين گزارش بيان شده است در مورد افرادی كه با درآمدی كمتر از ۵/۵ دلار در روز زندگي مي‌كنند با اجرای هدفمندسازی يارانه ها و تبديل يارانه های غير نقدی به پرداخت های انتقالي، در ابتدا نرخ فقر از11.5 درصد در سال ۱۳۸۸ به 7.2 درصد در سال ۱۳۹۱ كاهش يافته است.
اما بروز آثار تورمي برنامه هدفمندسازی يارانه ها توأم با ظهور آثار تحريم های در قالب تشديد تورم و كاهش رشد اقتصادی (تا سطح ۷/۶ -درصد در سال۱۳۹۲) به افزايش فقر منجر شد.
به طوری كه در سال ۱۳۹۳، نسبت افرادی كه با درآمدی كمتر از۵/۵ دلار در روز به گذران زندگي مي پرداختند به 9.5 درصد رسيد.
حداقل حقوق کارگران چقدر باید باشد
حال در شرایطی که به گفته فعالان کارگری، یک کارگر برای گذران هزینه‌های زندگی خود ماهانه باید حداقل 3 میلیون تومان حقوق دریافت کنند، صاحبان کسب و کار در ایران قادر به پرداخت حقوق یک میلیون تومانی هم نیستند.
محمدعطاردیان کارشناس بازارکار که تنها راه کار ایجاد اشتغال و بهترشدن معیشت کارگران را در بهبود فضای کسب و کار می داند، به پول نیوز می‌گوید: هرچند که دولت یازدهم و دوازدهم در کاهش نرخ تورم کارنامه قابل قبولی را ارائه داده اند ، اما رکود حاکم بر اقتصاد بنگاه های تولیدی را یکی پس از دیگری به کام ورشکستگی می کشاند.
به گفته او در حالی همه ساله هزینه تولید در ایران به واسطه افزایش نرخ دستمزد ، مالیات ، اجاره بها، حمل و نقل افزایش می یابد که تولید کنندگان به دلیل رکود حاکم بر بازار قادر به بالابردن قیمت اجناس خود نیستند. در چنین شرایطی چاره ای جز تعدیل نیروی خود و به کارگیری نیروی ارزان خارجی و بازنشسته ها ندارند.
عطاردیان که به گفته خودش از مدافعان بالا بردن حداقل نرخ دستمزد کارگران است، ادامه می دهد: مساله اینجاست که بنگاه های اقتصادی همین حالا هم از پس پرداخت حقوق نیروی کار خود برنمی‌آیند چه برسد به اینکه حداقل 10 درصد هم حقوقشان افزایش یابد.
وضع معیشت کارگران بدتر شد
عطاردیان با اشاره به این نکته که رشد اقتصادی بالا و پایدار به افزایش درآمدسرانه خالص کشور و در نتیجه به بهبود رفاه جامعه منجر می‌شود، ادامه داد: آمارهای بانک مرکزی نشــان می دهد، طی سالهای 1387 تا 1394 ، درآمد سرانه خالص کاهش قابل توجهی داشته، به‌طوری که در سال 94 این شاخص حدود 27 درصد کمتر از درآمد ســرانه سال 1386 بوده است.
او با بیان اینکه کاهش درآمد سرانه به معنی کاهش سطح رفاه جامعه است، افزود: جبران این کاهش، مستلزم رشد اقتصادی مستمر و بالا طی چندین سال آینده است. اقتصاد ایران برای کاهش نرخ بیکاری، افزایش درآمد سرانه و سطح رفاه، حفظ جایگاه اقتصادی در منطقه و جهان و تأمین منابع مالی خدمات دولتی، به رشد اقتصادی بالا نیاز دارد. این رشد جز با رونق تولید حاصل نمی شود.
