به گزارش ایران اکونومیست به نقل از زی‌نیوز، ممکن است وقوع تشنج‌ها تصادفی نباشد بلکه چرخه‌ای را در مغز دنبال کند. پژوهشگران در پژوهشی جدید دریافتند که امکان دارد فعال شدن این الگو به پزشکان در پیش‌بینی و درمان بهتر صرع کمک کند.
براساس این یافته‌ها امکان دارد پژوهشگران به زودی امکان تشخیص زمان قرار گرفتن بیمار در بالاترین سطح خطر تشنج را برای پزشکان ممکن سازند و به بیماران این امکان را بدهند که برای این رویدادهای کوتاه اما احتمالاخطرناک برنامه‌ریزی کنند.
"ویکرام رائو" (Vikram Rao)، نویسنده این مقاله و استاد عصب‌شناسی "دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو" (UCSF) می‌گوید: یکی از ناتوان‌کننده‌ترین جنبه‌های داشتن صرع، تصادفی بودن تشنج‌های آن است.
اگر عصب‌شناس شما نتواند زمان دقیق تشنج بعدی را مشخص کند، همیشه در حالت تردید خواهید بود.
در اینجا نکته هیجان‌انگیز این است که احتمالا ما به زودی با مطلع کردن بیماران از زمان قرار داشتن در بالاترین مرحله خطر وقوع تشنج، قادر خواهیم بود که به بیماران نیرو ببخشیم.
در طول یک تشنج، فعالیت الکتریکی غیرعادی در مغز می‌تواند موجب نشانه‌های متعددی از جمله از دست رفتن آگاهی یا هوشیاری، تغییر در احساسات، توهمات، بی‌حسی، احساس شوک الکتریکی، احساس خوشحالی، تشنج و دشواری در تنفس شود.
این پژوهش جدید، براساس سوابق گردآوری شده از مغز 37 بیمار که ایمپلنت‌هایNeuroPace" " (یک ابزار تحریک مغزی که می‌تواند با تحریک دقیق مغز یک بیمار در هنگام شروع تشنج به سرعت تشنج‌ها را متوقف کند( در مغزشان کار گذاشته شده، مشاهدات بالینی و پژوهشی پیشین را در مورد چرخه‌های روزانه خطر تشنج بیمار تایید کرد و دلیل تمایل بسیاری از بیماران را به تجربه تشنج در زمان‌های یکسانی از روز توضیح داد.
اما این پژوهش همچنین نشان داد که افت و خیزهای تحریک‌پذیری مغز در چرخه‌های بسیار طولانی هفته‌ها یا حتی ماه‌ها رخ می‌دهد و احتمال بیشتر رخ دادن تشنج‌ها در طول مرحله خیز این چرخه‌های طولانی‌تر درست پیش از اوج وجود دارد.
پژوهشگران دریافتند طول این چرخه‌های طولانی از شخصی تا شخص دیگر تفاوت دارد اما بیش از چندین سال در بیماران ثابت است.
پژوهشگران در مقاله‌ای نشان دادند که وقتی خطرناک‌ترین قسمت‌های چرخه‌های مغزی روزانه و طولانی‌مدت یک بیمار به شکل تحریک‌پذیری با هم منطبق می‌شوند، امکان تشنج تا هفت برابر بیشتر از زمانی است که دو چرخه با هم متناسب نیستند.
اکنون این گروه در حال استفاده از داده‌ها برای توسعه رویکرد جدیدی در پیش‌بینی خطر تشنج بیماران است که به بیماران امکان اجتناب از فعالیت‌های احتمالا خطرناک مانند شنا یا رانندگی را هنگام بالا بودن خطر تشنج می‌دهد و برای کاهش خطر تشنج‌شان، گام‌هایی (مانند دوزهای اضافی دارویی) بردارد.
رائو نتیجه صحبت‌های خود را با این جمله بیان کرد: من دوست دارم این پیش‌بینی را با پیش‌بینی وضع هوا مقایسه کنم.
در گذشته، این حوزه بر پیش‌بینی لحظه دقیق وقوع تشنج تمرکز داشت که شبیه به پیش‌بینی زمان وقوع رعد و برق است.
