به گزارش ایران اکونومیست به نقل از خبرگزاری یونایتدپرس، محققان در این مطالعه پیش بینی های 27 مدل آب و هوایی جهان را گردآوری کردند تا دریابند کدام مناطق زمین در معرض بیشترین خطر خشکسالی دائمی تا پایان قرن حاضر هستند.
خشکسالی دائمی یا Aridification به فرآیندی اطلاق می شود که در آن یک منطقه به طور فزاینده ای خشک می شود؛ وضعیتی که تغییر طولانی مدت و نه یک نوسان فصلی است.
نتیجه آنالیز محققان که هفته جاری در مجله Nature منتشر شد، نشان می دهد که 20 تا 30 درصد مناطق جهان به طور قابل توجهی خشک تر از محدوده های خشکی تعیین شده توسط تغییرات سالانه میزان بارش خواهند شد.
به گفته چانگ یوئی پارک نویسنده این مطالعه و محقق دانشگاه علوم و فناوری 'سوترن' در شنزن چین، خشکسالی دائمی یک تهدید جدی است زیرا به شدت می تواند بر موضوعاتی مانند کشاورزی، کیفیت آب و تنوع زیستی تاثیر گذارد. وی افزود: این پدیده همچنین موجب خشکسالی و وقوع آتش سوزی بیشتر در جنگل ها می شود.
محققان در این مطالعه میزان احتمالی بروز خشکسالی دائمی را برای سطوح مختلف گرم شدن آب و هوای زمین از جمله یک افزایش 1.5 و دو درجه سلسیوس در متوسط دمای زمین بررسی کردند.
هدف توافق پاریس این است که گرمایش کره زمین به میزان 2 درجه سانتیگراد بالاتر از دمای متوسط دوران قبل از صنعتی شدن محدود شود.
این مطالعه جدید نشان می دهد که محدود کردن گرمایش زمین به یک افزایش 1.5 درجه ای دما می تواند بسیاری از پیش بینی ها را درباره خشکسالی دائمی از بین ببرد. نرخ خشکسالی اکنون در بیشتر قسمت های زمین در حال افزایش است زیرا زمین در حال حاضر افزایش یک درجه سلسیوس را در متوسط دمای زمین تجربه کرده است.
به گففته محققان، بخش هایی از جنوب شرق آسیا، جنوب اروپا، جنوب آفریقا، آمریکای مرکزی و جنوب استرالیا که بیش از 20 درصد جمعیت امروز جهان را در خود جا داده اند، از محدود نگاه داشتن سطح گرمایش زمین به زیر 1.5 درجه سلسیوس، بیشترین منفعت را خواهند برد.
