به گزارش ایران اکونومیست به نقل از تک‌تایمز، پیش‌بینی شده است
که سال 2018 شاهد وقوع مجموعه‌ای از رویدادهای آسمانی شامل دو ماه‌گرفتگی
کامل، دو ابرماه، پنج بارش شهابی و پنج نمایش سیاره نورانی باشیم.
سال جدید میلادی با اولین ماه آبی که در روز سال نو به صورت یک ابرماه دیده می‌شود، آغاز می‌شود.
در اول ژانویه، ماه به بخشی از مدار بیضوی خود به نام "پریگی" می‌رسد. ماه
در این موقعیت در نزدیک‌ترین نقطه به زمین قرار می‌گیرد و آن را بزرگتر و
روشن‌تر می‌بینیم.
امسال با زودترین غروب آفتاب در تاریخ 7 دسامبر در ساعت 4:43 به وقت محلی و 1:13 بامداد به وقت ایران مواجه خواهیم شد.
برای دیدن بسیاری از این رویدادها در صورتی که هوا معتدل باشد، ابزارهای
ویژه مورد نیاز نیست. با این حال، تعداد کمی از آنها نیاز به استفاده از
تلسکوپ‌های عادی دارند.
گذشته از اولین ابرماه 2018، ناسا اعلام کرد که یک ابرماه دیگر در 31
ژانویه اتفاق خواهد افتاد. ابرماه دوم و آخر نیز دومین ماه آبی است، اما
رنگ قرمز خواهد داشت؛ چرا که در همان روز خسوف کامل رخ می‌دهد.
در طی ماه گرفتگی، سایه زمین، ماه را به رنگ قرمز درمی‌آورد که منجر به یک ماه خونی می‌شود.
"نوح پترو"، دانشمند و محقق در مرکز پرواز فضایی گودارد می‌گوید: ماه گرفتگی در 31 ژانویه در طول غروب ماه قابل مشاهده خواهد بود.
بهترین وضعیت برای مشاهده ابرماه دوم در سال جاری، از کشورهای واقع بین غرب آمریکای شمالی تا شرق آسیا است.
ماه گرفتگی کامل دوم در روز 27 ژوئیه اتفاق می‌افتد.
اما بر اساس گفته‌های ناسا، مجموعا 6 بارش شهابی خواهیم داشت که اولین آنها
موسوم به "کوادرانتید"(Quadrantid) است که در اوایل صبح روز 3 یا 4 ژانویه
اتفاق می‌افتد.
بارش شهابی "اتا آکوارید"(Eta Aquarid) در روزهای 6 یا 7 ماه مه، بارش
شهابی "پرسید"(Perseid) در شب 12 تا 13 آگوست، بارش شهابی
"اوریونید"(Orionid) در شب 21 تا 22 اکتبر و بارش شهابی "لئونید"(Leonid)
از 17 تا 18 نوامبر به وقوع خواهد پیوست.
بارش شهابی "پرسید" بیشترین شمار شهاب را با حداکثر 60 شهاب در هر ساعت در طول اوج بارش به ارمغان می‌آورد.
ماه فوریه برای نخستین‌بار از سال 1999 بدون ماه خواهد بود، اما در تاریخ 16 فوریه سیاره ناهید (ونوس) خود را می‌نمایاند.
تمام پنج سیاره روشن که شامل "عطارد"، "ناهید"، "مریخ"، "مشتری" و "زحل"
هستند، در تاریخ 18 مارس درست قبل از طلوع خورشید در آسمان جنوبی ظاهر
می‌شوند.
در تاریخ 9 مه چهره "مشتری" به روشن‌ترین میزان از زمین می‌رسد. بیننده‌ها
با استفاده از دوربین‌های دوچشمی می‌توانند چهار تا از بزرگترین قمرهای آن
را ببینند. در حالی که با یک تلسکوپ می‌توان نوارهای ابر آن را مشاهده کرد.
زحل نیز ماه بعد در تاریخ 27 ژوئن نمایان می‌شود که حلقه‌های آن از طریق تلسکوپ قابل مشاهده است.
4 سیاره نورانی به غیر از "مریخ" در همان زمان در شب 27 ژوئیه دیده خواهند شد.
انتظار می‌رود "زحل" در امتداد یک خط گرفتگی در شرق قرار گیرد و با "مریخ" که در درخشانترین حالت خود در غرب است، جابه‌جا شود.
