حتی درمان‌های دارویی با مواردی نظیر متفورمین که باعث افزایش آزادسازی اکسیژن به داخل سلول‌ها شده هم باعث به دست آمدن نتایج دلگرم کننده‌ای -تا ۴۰٪ افزایش طول عمر موش‌ها- شده‌اند. البته تحقیق روی مواد طبیعی هم همیشه در جریان بوده است و تا امروز هم ادامه داشته.
آیا هرگز به طول تلومرهای بدن‌تان فکر کرده‌اید؟ تلومرها، کلاهک‌های دی.ان.ای در انتهای کروموزوم‌ها هستند که در هسته سلول‌های بدن جا خوش کرده‌اند. هر بار که یکی از سلول‌ها تقسیم می‌شود تلومرها اندکی کوتاه‌تر می‌شوند و توانایی خود در محافظت از مواد ژنتیکی داخل کروموزوم‌ها را از دست می‌دهند.
وقتی طول تلومرها بیش از حد کوتاه شود، سلول‌ها دیگر قادر به تقسیم نخواهند بود. این فرآیند با سالخوردگی معنی می‌شود و البته مشخص نیست که آیا این موضوع علتی برای پیری است یا فقط نشانه‌ای از آن است. دانشمندان معتقدند که اگر بتوان طول تلومرها را افزایش داد، طول عمر نیز افزایش پیدا می‌کند.
اما در سمت دیگر، برخی از دانشمندان معتقدند که توانایی کنترل تلومراز (آنزیمی که طول تلومرها را افزایش می‌دهد) می‌تواند به درمان یا خنثی‌سازی سرطان منجر شود. سلول‌های سرطانی زیاد تقسیم می‌شوند و قادر به تولید تلومراز هستند؛ به طوری که مدام طول تلومرهای این سلول‌ها افزایش پیدا می‌کند. کنترل تلومراز می‌تواند در پایان دادن به عمر سلول‌های سرطانی بسیار موثر باشد.
اما در بین راه‌های جدیدی که احتمال می‌رود بر طول عمر اثرگذار باشند، دانشمندان مولکولی را در انار یافته‌اند که می‌تواند به سلول‌های عضلانی در محافظت از خودشان در برابر یکی از دلایل اصلی پیری کمک کنند. تنها یک مشکل بر سر راه هست: مولکول انار بایستی توسط میکرب‌های خاصی در روده تبدیل به عنصر ضدپیری شود، اما این میکرب‌ها تنها در روده برخی افراد پیدا می‌شوند.
کارکرد این مولکول‌ها چنین است: سلول‌های معمولی به طور منظم «باتری‌های» قدیمی خود، معروف به میتوکندری را با باتری‌های جدید عوض می‌کنند. اما با بالا رفتن سن، این فرآیند دچار اختلال شده و میتوکندری‌های ناقص در سلول‌ها انباشته می‌شوند. این پدیده در نهایت منجر به ضعف در عضلات پیر شده و حتی بیماری‌هایی مانند پارکینسون ایجاد می‌کند.
دانشمندان کشف کرده‌اند که مولکولی به نام یورولیتین A قادر به راه‌اندازی دوباره فرآیند جایگزینی میتوکندری‌ها است و در نتیجه فرآیند پیری سلول‌ها را کند می‌کند. در پژوهشی بر روی کِرْم‌های لوله‌ای -که به خاطر طول عمر ۱۰ روزه‌شان در جوامع علمی بسیار معروف هستند- نزدیکی با یورولیتین A باعث افزایش عمر آنها به میزان ۴۵٪ شد. در آزمایشی دیگر روی موش‌های ۲ ساله، این جانوران مسن وقتی در معرض یورولیتین A قرار گرفتند، در ۴۲٪ از موارد عمر بیشتری داشتند.
