به گزارش ایران اکونومیست؛ سمیه مهری که با نمایش «آلزایمر» در ششمین دوره جشنواره تئاتر شهر شرکت کرده است درباره شرایط اجرای تئاتر در این جشنواره که در پردیس تئاتر تهران (خاوران) برگزار می‌شود، بیان کرد: برگزاری جشنواره در این منطقه کمی سخت است چون نسبت به مکان‌های ثابت تئاتری در تهران موقعیت دورتری دارد و بسیاری از هنرمندان و تماشاگران تئاتر سراغ اینجا نمی‌آیند. در واقع آوردن تماشاچی به پردیس تئاتر تهران سخت است ولی فکر می‌کنم این پردیس باید در نهایت خودش هم دیده شود تا به عنوان محلی که هزینه زیادی برای ساخت آن صرف شده جایگاهی پیدا کند.
او افزود: این اتفاق با سیاست‌گذاری و هوشمندی مسئولان تا حدودی اتفاق افتاده و برگزاری جشنواره تئاتر شهر می‌تواند در شناخته شدن این محل کمک کند. با این حال معتقدم اگر یک سالن 100 نفره در تئاتر شهر پُر شود خیلی هنر نیست اما اگر در پردیس تئاتر خاوران تماشاچی بیاید و سالن را پُر کند هنر است و البته متأسفانه در چند اجرای صحنه‌ای که در روزهای گذشته در جشنواره دیدم این اتفاق در پردیس تئاتر تهران رخ نداد.
مهری ادامه داد: در این باره خود جشنواره هم باید برای دیده شدن و اطلاع عمومی تلاش بیشتری می‌کرد تا با فراهم شدن وسایل نقلیه و امکان بهتر برای رفت و آمد، هنرمندان از این جشنواره دیدن کنند.
این کارگردان جوان که بیش از هشت تجربه اجرای نمایش را در کارنامه کاری خود دارد و برای اجرای روز چهارشنبه (6 دی‌ماه) خود تبلیغات جداگانه‌ای انجام داده است درباره تمرکز جشنواره‌ای با عنوان «تئاتر شهر» در یک منطقه هم گفت: برگزارکنندگان این جشنواره باید سیاستی را به خرج می‌دادند که جشنواره چه در یک منطقه باشد و چه در سطح گسترده‌تری باشد، بیشتر دیده شود. با این حال نمی‌دانیم دبیر و دست‌اندرکاران این جشنواره طبق چه شرایطی مجبور شدند که پردیس تئاتر تهران را برای این رویداد انتخاب کنند اما قطعا اگر محل برگزاری جشنواره در نقاط مختلفی پراکنده می‌شد مردم بیشتری از آن استقبال می‌کردند.
وی با اشاره به اینکه داستان نمایش «آلزایمر» درباره آدم‌هایی از قشرهای متفاوت جامعه است که دچار فراموشی شده‌اند و در واقع یک نوع بررسی آسیب‌های زندگی شهرنشینی در این اثر انجام می‌شود، اظهار کرد: چنین نمایش‌هایی که در این رویداد اجرا می‌شوند موضوعاتی متناسب با شهر، مسائل و مشکلات زندگی شهری و مدرنیته دارند و به همین دلیل گروه‌ها معتقد هستند که ای کاش می‌شد این آثار برای اجرای عمومی حمایت شوند تا به این ترتیب انرژی و زحمت یک گروه فقط به یک اجرا محدود نشود.
او در این باره تأکید کرد: این مسئله به حمایت سازمان فرهنگی-هنری شهرداری تهران بستگی دارد و خوب است وقتی گروهی پس از ماه‌ها تمرین و آماده کردن دکور نمایشی را به صحنه می‌برد بتواند آن را برای مخاطبان بیشتر و در تعداد اجراهای بیشتر به صحنه ببرد.
مهری در پایان گفت: من عملکرد جشنواره تئاتر شهر را ستایش می‌کنم چون می‌دانم با توجه به تمام مشکلات دبیر این جشنواره اجازه نداد که پس از شش دوره مداوم این رویداد متوقف شود و البته نقدهایی به آن وارد است و اگر برنامه‌ریزی بهتری صورت می‌گرفت جشنواره از سطح کیفی بهتری برخوردار می‌شد. با این حال معتقدم رئیس سازمان فرهنگی-هنری شهرداری می‌تواند برای اجرای عمومی این آثار از فرهنگسراهای زیرمجموعه خود دعوت به همکاری کند.
