به گزارش ایران اکونومیست ؛مقوله رفاه همواره با مفهوم نیاز همراه بوده است. نیازهایی مانند مسکن، آموزش، بهداشت و ... ; این نیازها ممکن است «مادی ـ معنوی» ، «محسوس ـ نامحسوس» باشند; از سوی دیگر در جوامع مسائلی چون خشونت، بیکاری، استعمال مواد مخدر، فقر و ... وجود داشته باشد که باید به طور منطقی شناخته شده و راه حل هایی برای آنها ارائه شود چرا که در صورت وجود رفاه این مسائل باید حداقل کنترل شده باشند اگر چه کاملا حل نشوند.
همچنین مفهوم رفاه به معنی برابری فرصت ها در مقابل شغل، آموزش و ارتقاء اجتماعی، صرفنظر از موقعیت های فردی است. در نتیجه رفاه اجتماعی به مجموعه شرایطی تلقی می شود که در آن خشنودی انسان در زندگی مطرح است.
بر اساس این نگرش، رفاه اجتماعی مجموعه شرایطی است که در آن مسائل اجتماعی حل ویا کنترل شده اند، نیازهای اولیه انسانی ارضاء شده است و فرصت های اجتماعی به حداکثر رسیده اند.
رفاه اجتماعی مفهومی است معطوف به وضعیت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی که حفظ کرامت انسانی و مسئولیتپذیری افراد جامعه در قبال یکدیگر و ارتقای توانمندیهای آنها، از اهداف آن است.
همانطور که گفته شد، رفاه محصول برقراری عدالت اجتماعی و اقتصادی است و عدالت جز در سایه وضع قوانین منصفانه و مناسب با شرایط جامعه و اجرای صحیح آن و احترام گذاشتن به آن میسر نخواهد شد و دولت به عنوان متصدی ایجاد رفاه در جامعه، وظیفه دارد اولین گام در جهت تحقق رفاه یعنی، تدوین قوانین مطلوب و سازنده را در کشور بردارد.
مالیاتها از جمله قوانینی هستند که وضع و سپس اجرای آنها هم میتواند به تولید درآمد پایدار برای دولتها و تخصیص آنها در بودجه کشور بی انجامد و هم میتواند به عنوان ابزاری در جهت کاهش شکاف طبقاتی عمل کرده و در راستای تحقق عدالت اقتصادی و اجتماعی، رفاه مادی و آسایش خاطر را به ارمغان آورد.
بنابراین مالیات مهمترین عامل رشد و توسعه جامعه است و موجب رونق اقتصادی و افزایش سطح خدمات و عمران و آبادانی کشور می شود.
بدون تردید، مالیات بهعنوان یکی از ابزارهای هدایت غیرمستقیم دولت، از طریق تأثیر بر فعالیتهای بنگاههای اقتصادی، میتواند در سیاستگذاریهای توسعه صنعتی نقش کلیدی ایفا کند.
دولت با تدوین نظام مالیاتی مناسب، میتواند بر چگونگی دستیابی به اهداف خود در زمینه توزیع مجدد درآمدها و گسترش امکانات رفاهی و بهداشتی تأثیر بگذارد.
با تصویب و اجرای قوانین مالیاتی نوین همچون قانون مالیات بر ارزش افزوده و پرداخت آن براساس مصرف کالا و دریافت خدمات، بسترهای رونق اقتصادی، گسترش زیرساخت های عمرانی و خدمات عمومی فراهم می گردد.
علاوه بر اینکه دولتهابرای رسیدن به رفاه اجتماعی مسئولیت دارند، افراد جامعه نیز موکلف است با پرداخت به موقع مالیات خود با دولت همکاری و مشارکت نمایند.
زیرا مالیات پرداختی مردم در قالب تسهیلات اجتماعی و رفاهی به مردم در اشکال به آنان باز میگردد مانند پرداخت کمک هزینه ماهیانه بلاعوض به کودکان، ارائه خدمات بهداشتی رایگان به شهروندان، بیمه بیکاری، تحصیل رایگان و... که در واقع با بهره مندی از مالیات در بخشهای مختلف جامعه حذف شرایط فقر امکان پذیر میشود.
در این راستا، اجرای مالیات بر ارزش افزوده و تبیین نحوه مصرف آن در بهداشت، درمان و طرح های عمرانی شهرها، خود نمود بارزی از تحقق رفاه در کشور است. همچنین اجرای مالیات سبز نیز می تواند با کاهش آلودگی های زیست محیطی و کاهش اثرات مخرب آلودگی محیط زیست بر سلامت، موجب افزایش رفاه جامعه شود.
در واقع تلاش دولت برای افزایش پایه های مالیاتی و اصلاح قانون مالیات ها، تلاشی در جهت افزایش رفاه در جامعه است و جایگاه مالیات در توسعه اقتصاد کشور و اثرات مثبت آن در رفاه باید در جامعه تشریح شود.
این امر موجب افزایش سطح مشارکت مردم در پرداخت مالیات جهت تامین این نوع هزینه های خدمات عمومی می گردد.