به گزارش ایران اکونومیست به نقل از گیزمگ، پهپادهای بدون سرنشین خودران که می‌توانند با خیال راحت موانع را تشخیص داده و رد کنند، پتانسیل زیادی برای طیف وسیعی از کارها از جمله تحویل کالا و ارائه کمک در مواقع فاجعه دارند، اما آنها باید اول خود را ثابت کنند.
آزمایشگاه پیش‌رانش جت ناسا (JPL) اخیرا پهپادهای خودران مسابقه‌ای خود را در رقابت با یک خلبان انسانی به چالش کشید و نتایج متمایزی حاصل شد.
آزمایشگاه پیش‌رانش جت (JPL) یک آزمایشگاه علمی و فناوری ناسا است.
این آزمایشگاه مسئول پرتاب و کنترل ماموریت‌های بی‌سرنشینی است که به مسافت‌های بسیار دور از جمله مسافت‌هایی خارج از سامانه خورشیدی پرتاب می‌شوند.
آزمایشگاه پیش‌رانش جت در پاسادینا در کالیفرنیا قرار دارد و زیر نظر کلتک است. "شارل العشی" از سال 2001 تا کنون ریاست این آزمایشگاه را بر عهده دارد.
ایرانیانی همچون بابک فردوسی، فیروز نادری، بهزاد رئوفی و مصطفی چمران در این موسسه شاغل بوده یا هستند.
پهپاد مورد استفاده برای مسابقه نهایی به عنوان بخشی از یک پروژه تحقیقاتی در JPL توسعه داده شده است، جایی که دانشمندان آن بر روی پهپادهای بدون سرنشینی کار می‌کنند که از هوش مصنوعی، نقشه‌های پیش بارگذاری شده و دوربین‌های داخلی استفاده می‌کنند.
این فناوری در اصل برای فضاپیما در نظر گرفته شده بود و این چیزی بود که توجه گوگل را جلب کرد که پروژه تحقیقاتی پهپادهای خودران را تامین مالی کرد.
مسابقه پهپادها یک راه سرگرم کننده برای تست پیشرفت هدایت آنها توسط هوش مصنوعی است. تیم JPL در مورد برنامه‌های کاربردی خود برای این فناوری بسیار جدی است.
سه پهپاد موسوم به "بتمن"، "جوکر" و "ناین وینگ"، با مشخصات مشابه به عنوان پهپادهای مسابقه ساخته شدند و قادر به پرواز با سرعت 129 کیلومتر در ساعت هستند.
"کن لو" خلبان حرفه‌ای پهپاد، دعوت شد تا با پهپادهایی که توسط هوش مصنوعی هدایت می‌شوند، در یک انبار مسابقه بدهد.
در حالی که "لو" به طور کلی در سرعت‌های بالا خلبانی کرد، شتاب سریع او به این معنا بود که حرکتش نامنظم‌تر از پهپادهای خودران بود که صاف و با احتیاط پرواز می‌کردند.
الگوریتم‌های پیچیده، پهپادهای خودران را در هر مسیر به دقت راهنمایی می‌کرد، در حالی که "لو" توانست حتی در مانورهای انفجاری خلاق‌تر و چابک‌تر باشد.
این به این معنی بود که "لو" به طور میانگین هر دور را طی 11.1 ثانیه به پایان رساند، در حالی که رکورد پهپادهای خودران به طور میانگین 13.9 ثانیه بود. اما مسئله فقط سرعت نبود. تیم JPL اشاره می‌کند که پهپادها روان‌تر پرواز می‌کردند و بر خلاف "لو" خسته نمی‌شدند.
"لو" گفت: این قطعا متراکم‌ترین مسیری است که تا به حال پرواز کرده‌ام. یکی از ایرادات من به عنوان یک خلبان این است که زود خسته می‌شوم. زمانی که احساس خستگی ذهنی می‌کنم، مسیر را گم می‌کنم، حتی اگر 10 بار آن را طی کرده باشم.
در حالی که مسابقه پهپادها یک راه سرگرم کننده برای تست پیشرفت آنها بود، تیم JPL در مورد برنامه‌های کاربردی این تکنولوژی بسیار جدی است.
این نوع از فناوری‌های ناوبری خودران همراه با دوربین می‌تواند در مناطقی که جی‌پی‌اس در دسترس نیست، مانند بررسی موجودی در انبارها یا کمک به عملیات‌ها در مناطقی که فاجعه رخ داده و حتی در ربات‌هایی که تلاش می‌کنند به ایستگاه‌های فضایی سفر کنند، استفاده شود.
