به گزارش ایران اکونومیست به نقل از اتاق تهران ؛البته این نخستین بار نیست که بخش خصوصی برای معرفی طرح‌های سرمایه‌گذاری موجود در کشور، چنین نشست‌هایی را برگزار می‌کند. چه، درآذرماه سال گذشته نیز اولین دور این کنفرانس، به منظور تامین مالی و جذب سرمایه‌گذاری برای پروژههای توسعه‌ای ایران، از سوی گروه پارسیان هوشمند و موسسه فرانتیر اکسچنج با مشارکت اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران و همکاری وزارت تجارت بین‌الملل انگلیس در لندن برگزار شد.
مهدی شریفی نیک‌نفس، عضو هیات نمایندگان اتاق تهران با اشاره به اینکه بخشی از پروژههای پیشنهادی هیات ایرانی در نشست بروکسل به صنعت پتروشیمی اختصاص یافته است، گفت: تعدادی از موسسات مالی در بروکسل استقرار دارند و ما قصد داریم بخشی از پروژههای مربوط به صنعت پتروشیمی را برای تامین مالی به این موسسات و به سایر سرمایه‌گذاران خارجی در نشست بروکسل معرفی کنیم.
او ادامه داد: با توجه به اینکه اکثر این پروژه‌ها از سوی بخش خصوصی طراحی شده و دارای توجیه فنی و اقتصادی است، به نظر می‌رسد بتواند نظر سرمایه‌گذاران را جلب کند. البته نباید این نکته مهم را از نظر دور داشت که جلب نظر سرمایه‌گذاران، مستلزم رعایت پیش‌شرط‌هایی است.
شریفی نیک‌نفس، سپس به برخی الزامات تامین مالی پروژههای پتروشیمی توسط سرمایه‌گذاران خارجی اشاره کرد و گفت: یکی از پیش‌زمینه‌ها آن است که بتوانیم این پروژه‌ها را به خوبی معرفی کنیم و صورت‌های مالی آنها در چارچوب IFRS طراحی شده باشد. ضمن آنکه لازم است، اطلاعات مورد نیاز سرمایه‌گذاران را از قبل پیش‌بینی کرده و بتوانیم جذابیت‌های لازم را برای آنها ایجاد کنیم تا آنها به مشارکت در این پروژه‌ها ترغیب شوند.
این عضو هیات نمایندگان اتاق تهران ادامه داد: اکنون حدود 52 طرح پتروشیمی در حوزه تولید پلیمر، متانول، اوره و آمونیاک در کشور وجود دارد که میزان پیشرفت آنها از 5 درصد تا 95 درصد است و این ضرورت وجود دارد که در سه تا 5 سال آینده بتوانیم پروژههای موجود را به بهره‌برداری برسانیم تا چشم‌اندازی که برای صنعت پتروشیمی ترسیم شده، تحقق پیدا کند.
او با اشاره به اینکه پس از اجرایی شدن برجام، سرمایه‌گذاران به کشور آمده‌اند و اکنون در حال مذاکره هستند، توضیح داد: در پس این مذاکرات، عملیات تعدادی از پروژه‌ها نیز آغاز شده است اما هنوز انتظارات برآورده نشده است. پروژههای موجود در کشور از مرحله مهندسی پایه تا تامین تجهیزات، نیاز عمد‌ه‌ای به سرمایه دارد و یکی از راه‌های جذب سرمایه، بهره‌گیری از اعتبار تولیدکننده است. یعنی بدون آنکه به بانک نیازی باشد، می‌توانیم از طریق اعتباری که تولیدکنندگان اعطا می‌کنند، سرمایه مورد نیاز را تامین کنیم. این روش در گذشته توسط یکی از هلدینگ‌ها نیز مورد استفاده قرار گرفته است.
