به گزارش ایران اکونومیست؛ بابک جهانگیری مجری این طرح، روز چهارشنبه در جمع خبرنگاران گفت: این ربات با شارژ کردن دائمی منبع تغذیه خود توسط پنل های خورشیدی و آیرودینامیک، بسیار مناسب برای فرود و برخاست عمودی در مکان های نامناسب و ناهموار بدون باند فرود بوده و توانایی پرواز افقی سریع را دارد.
وی ادامه داد: این پهپاد از جنس مواد کامپوزیتی ساخته شده و تمامی سامانه های کنترلی آن از نوع الکتریکی و مکانیزم های مکانیکی است که ابعاد و وزن تمام شده آن مناسب برای حمل در مناطق ناهموار توسط یک فرد است و ابعاد بالها حدود 5/1 متر و وزن تمام شده آن با دوربین در حدود چهار کیلوگرم است.
دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه مهندسی مکانیک دانشگاه تبریز در ادامه با اشاره به اهداف و کاربرد این ربات گفت: این ربات به منظور انجام ماموریتهای امدادی، نظامی، تصویربرداری هوایی و یا انتقال مواد و قطعات ضروری در اماکن صنعتی که فاصله مبدا و مقصد در آنها زیاد است، بهترین گزینه محسوب می شود که حتی می تواند بدون وجود باند پروازی به اهداف تعیین شده برسد.
وی اظهارکرد: برخاست و فرود عمودی بدون نیاز به باند پروازی و در شرایط محیطی نامناسب، استفاده از سلول خورشیدی انعطافپذیر در روی بالها و حتی بدنه، ارسال تصویر زنده از محل موردنظر، وزن کم پرنده، استفاده در ماموریتهای نظامی، قابلیت حمل توسط یک نفر و نیز زمان پرواز بیشتر از سه ساعت برای مقاصد در شعاع 30 کیلومتری از جمله قابلیت های این ربات پرنده است.
این دانشجوی دانشگاه تبریز با اشاره به مشخصه اصلی و نوآوری این ربات در مقایسه با سایر ربات های ساخته شده در دیگر کشورها بیان کرد: استفاده از سه موتور الکتریکی جهت پرواز عمودی و تبدیل آن به حالت افقی توسط چرخش دو موتور جلویی و در درجه دوم استفاده از سلولهای خورشیدی پربازده پروسکایتی (perovskite) انعطافپذیر مناسب جهت نصب بر روی بالها و نیز بدنه جهت شارژ دائمی باتری پرنده از مهمترین شاخصهای نوآورانه این پهپاد است که پرواز بدون نیاز به باند و افزایش قابلتوجه زمان پرواز نسبت به دیگر پرندهها را ممکن می کند.
وی ارسال تصویر زنده از طریق سامانه رادیویی در ماموریتهای نظامی، نظارتی- کنترلی و امداد و نجات، جداسازی و مونتاژ را از دیگر قابلیت های این ربات اعلام کرد.
جهانگیری افزود: این ربات در مدت بیش از یک سال با هزینه حدود 80 میلیون ریال طراحی و ساخته شده است.
بر اساس این گزارش، این طرح با راهنمایی دکتر حسن بیگلری، عضو هیات علمی دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه تبریز در قالب یکی از طرح ها و ایده های مورد حمایت مرکز رشد واحدهای فناوری دانشگاه تبریز طراحی و ساخته شده است.
دانشگاه تبریز با پیشینه بیش از هفت دهه فعالیت، پس از دانشگاه تهران دومین دانشگاه کشور است.