به گزارش ایران اکونومیست به نقل از ساینس دیلی، این منظومه در فاصله 600 سال نوری از زمین قرار دارد. سیاره NGTS-1b تقریبا به اندازه مشتری بوده و جرم آن حدود 20 درصد کمتر از مشتری است. فاصله NGTS-1b با ستاره آن حدود 3 درصد فاصله مشتری با خورشید است و در هر 2.6 روز زمین، یک بار مدار خود را کامل می‌کند. قطر این سیاره حدود یک دهم خورشید و قطر ستاره کوتوله آن که از نوع ستاره‌های کوتوله سرخ از کلاس M است، به نصف قطر خورشید می‌رسد. بنابر این قطر سیاره NGTS-1b حدود یک پنجم یا یک چهارم قطر ستاره آن است.
سیارات معمولا در اطراف ستاره‌های کوچک و در زمانی بسیار طولانی تشکیل می‌شوند و در این وضعیت معمولا مقدار مواد موجود برای تشکیل سیاره بسیار کمتر از چیزی است که موجب شکل‌گیری سیاره NGTS-1b شده است. بنابر این وجود چنین سیاره‌ای در مدار یک ستاره کوتوله، معمای بزرگی است. درواقع نظریه‌هایی که در حال حاضر راجع به تشکیل سیارات مطرح شده است، گردش چنین سیاره بزرگی را به دور یک ستاره بسیار کوچک، توجیه نمی‌کنند و به همین علت این کشف جدید می‌تواند تمام نظریات موجود در رابطه با تشکیل سیارات را به چالش بکشد.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر شده است.
