به گزارش ایران اکونومیست به نقل از مجله "تحقیقات دریایی و آب شیرین"(Marine and Freshwater Research)، محققان محاسبات زیادی انجام داده‌اند تا دریابند در این صورت، چه اتفاقی ممکن است برای فعالیت‌های طبیعی (زیستگاه‌ها)، فرهنگی(شکار بومی) و اقتصاد(صنعت توریسم) ناحیه بیفتد.
واقعیت این است که درنتیجه بالا رفتن سطح دریا، چشم‌انداز ساحلی و فعالیت‌ها در سال 2100 بسیار متفاوت خواهند بود و استراتژی‌های کنونی برای بازگرداندن آن به حالت اولیه کافی نخواهند بود.
مجریان این تحقیق گفته‌اند که مقاله آن‌ها به تصمیم‌گیرندگان اجازه می‌دهد که در زمان سفر کنند و اهمیت حفظ اکوسیستم‌های آب شیرین را بهتر درک کنند. این مقاله به مردم نیز برای سازگاری با این تغییرات، زمان می‌دهد.
دشت‌های سیلابی رودخانه‌ای ناحیه کاکادو در شمال استرالیا که به‌طور بین‌المللی اهمیت دارند، در آینده در معرض خطر گونه‌های مهاجم و همچنین طغیان آب‌های شور درنتیجه بالا رفتن سطح آب دریا هستند و نیازمند چندین برآورد ریسک در حال افزایش در بازه‌های زمانی مختلف هستند.
چارچوب جامع ارزیابی ریسک در تحقیق مورد اشاره، تهدیدات حیوانات وحشی و علف‌های هرز آبزی برای منابع طبیعی، فرهنگ و اقتصاد در صورت بالا آمدن سطح دریا در سه قالب زمانی مختلف (حال حاضر، 2070 و 2100) را مورد ارزیابی قرار داده است.
بر اساس نتایج پژوهش، چشم‌انداز ساحلی و همچنین نهادهای اجتماعی وابسته به محیط‌زیست در سال 2100 و درنتیجه بالا آمدن سطح دریا بسیار متفاوت خواهند بود.
اکوسیستم‌های آب شیرین به اکوسیستم‌های دریایی تغییر خواهند کرد و قابل بازگشت به شرایط قبلی نخواهند بود. در این صورت، خطرات گونه‌های مهاجم در آینده کاهش خواهد یافت، که دلیلش فقدان قابل‌توجه زیستگاه‌های آب شیرین که قبلا درخطر بودند، است.
به‌علاوه، کاهش سایز گونه‌های مهاجم، اهمیت وجود پناهگاه‌های آب شیرین برای زنده ماندن گونه‌های بااهمیت را نشان می‌دهد.
این پژوهش ازجمله تحقیقات آینده‌نگرانه‌ای است که می‌تواند به‌عنوان الگو توسط سایر کشورها و برای ارزیابی تبعات احتمالی تغییرات اقلیمی مورد استفاده قرار گیرد.
