به گزارش ایران اکونومیست؛ نخستین روز جشنواره فیلم سلامت با نمایش 6 فیلم بلند سینمایی و بیش از 20 مستند حرفه ای و دانشجویی در پردیس چارسو آغاز به کار کرد.
در این دوره از جشنواره هر روز یک کارگاه و یک پنل تخصصی با حضور کارگردانان مطرح سینمای ایران برگزار می شود که در نخستین روز فریدون جیرانی به موضوع تجربه های شخصی و تهمینه میلانی به موضوع خشونت علیه زنان پرداختند.
**نسل جوان نباید بترسد و وارد هنر شود
فریدون جیرانی در کارگاه تجربه های شخصی از ایده تا اجرا، اظهار داشت: از حضور در میان جوانان همیشه می آموزم و لذت می برم. نسل ما باید بین جوانان باشد تا از زمانه عقب نماند. به همین دلیل در کلاس های مختلف فیلمنامه نویسی و کارگردانی تدریس می کنم تا با جوانان در ارتباط باشم.
وی با اشاره به تعریفی از ایده، گفت: ایده تم یک اثر است و بعد از بررسی آن شیوه پرداختن به ایده در شورای پروانه ساخت بررسی می شود. از این رو کاربرد عبارت سینمای مستقل در ایران معنایی ندارد. این واژه در سینمای آمریکا توسط کارگردانانی استفاده شد که نمی خواستند نظرات نظام سرمایه داری را در آثار خود اعمال کنند.
کارگردان «پارک وی» در پاسخ به سوال یکی از دانشجویان مبنی بر این که آیا موانعی برای حضور جوانان در عرصه فیلمسازی و ترجیح روابط بر ضوابط وجود ندارد، گفت: جوانان نباید به این سوالات ذهنشان را مشغول کنند. دانشجویان از هر رشته ای می توانند فیلم خوب بسازند. نسل جوان نباید بترسد و وارد هنر شود.
جیرانی افزود: امروزه فیلمسازی برای جوانان ساده تر شده است و جوانی مثل سعید روستایی بعد از ساخت فیلم کوتاه، فیلم خوبی مثل «ابد و یک روز» می سازد. به نظرم فیلم، موسیقی، تئاتر و ترانه خوب با وجود هر مانعی دیده و شنیده می شود و راه خود را باز می کند.
کارگردان فیلم «خفگی»، گفت: متاسفانه مشکل امروز سینما نداشتن فیلمنامه های خوب است. نسل جوان باید از نوشتن شروع کند. نسل امروز دسترسی خوبی به اطلاعات دارند. در فیلمنامه نویسی جهان بینی نسبت به پیرامون اهمیت بسیار دارد. سینما درباره انسان است و جهان بینی نسبت به انسان مهم ترین نکته در فیلمنامه نوشتن است.
وی درباره روند اقتباس در ایده پردازی، گفت: اقتباس گاهی مترادف با دزدی است. اما گاهی واقعی است و در حال حاضر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به شدت از فیلمنامه های اقتباسی استقبال می کند. در این شرایط حق مولف کاملا رعایت می شود.
تهیه کننده و مجری سابق برنامه «هفت» درباره انواع فیلمنامه نویسی، عنوان کرد: در حال حاضر سه نوع فیلمنامه نویسی کهن الگویی، ضد پیرنگ و خرده پیرنگ رایج است. زنده یاد کیارستمی از جمله فیلمسازانی است که از ضدپیرنگ استفاده می کند. خرده پیرنگ نیز با فیلم های موج نو راه افتاد و بعدها به آمریکا نفوذ کرد. در سینمای ایران متاسفانه ایده ها عمیق نمی شوند.
**فیلمساز شدم تا بتوانم حرف هایم را بزنم
در پنل تخصصی با موضوع «خشونت خانگی» که عصر امروز در جشنواره فیلم سلامت برگزار شد تهمینه میلانی، گفت: بازی کردن در نقش شخصیت های منفی کار دشواری در سینماست چون مردم این مسائل را باور می کنند. بنابراین قدردان زحمت هر سه بازیگر فیلم هستم.
وی درباره دلیل انتخاب سوژه این فیلم، افزود: این مسائل به گذشته ما برمی گردد من در خانواده نسبتا خوبی بزرگ شدم. خانواده ای که در آن امکان رشد وجود داشت. پدرم پزشک بود و به جای غریبه ای منتقل شده بودیم و مادرم هر روز ما را به سینما می برد بنابراین از همان کودکی علاقه به فیلمسازی در من رشد کرد.
این کارگردان سینما با بیان اینکه در جامعه ما زن های بی شماری با من حرف می زنند و پدیده ای به اسم آبرو را نام می برند ناراحت می شوم، گفت: وقتی کسی دچار خشونت خانگی می شود از او می پرسیم چرا چیزی نگفتی و می گویند از ترس آبرویم نگفتم. در حالی که کسی که می زند آبرویش می رود نه کسی که دچار خشونت شده است.
میلانی درباره این سوال که منظور از «راه های نرفته» در عنوان فیلم چیست؟ گفت: شخصیت زن فیلم زمانی اقدام می کند که آسیب های زیادی دیده است. در حالی که در همان زمان آشنایی یا زمانی که اولین سیلی را خورد می توانست از خودش واکنش نشان دهد. ما صحنه ای که خشونت را خیلی نشان دهد در فیلم نداریم. چون نشان دادن این صحنه ها خودش خشونت به بار می آرود.
