به گزارش ایران اکونومیست؛ کرم های ضدآفتاب نور خورشید را فیلتر می کنند به طوری که نور کمتری به لایه های عمیق تر پوست ما می رسد، اما کرم های ضد آفتاب نور را پراکنده می کنند و باعث می شوند که نور به پوست ما نرسد.
موادی که در کرم های ضد آفتاب نور را منعکس می کنند حاوی اکسید روی و اکسید تیتانیوم هستند که در سفید نگه داشتن پوست نقش بسزایی دارند، همچنین باید در نظر داشت که نور خورشید به دلیل دارا بودن فرابنفش می تواند در پوست نفوذ و سرطان پوست را در فرد ایجاد کند که با نفوذ به قسمت های عمیق پوست باعث تیره شدن و قهوه ای شدن پوست می شود.
مولکول های آلی موجود در داخل کرم های ضد آفتاب، اشعه ماورای بنفش را جذب و آن را به صورت گرما آزاد می کنند، برای مثال پارا آمینو بنزوئیک اسید موجود در کرم های ضد افتاب باعث می شود که اشعه ماورای بنفش Bرا جذب کند.
SPF تنها برای اشعه ماورای بنفش B به کار می رود اما این به آن
معنا نیست که کرم های ضد آفتاب در مقابل اشعه ماورای بنفش A از ما محافظت
نمی کنند. برچسب هایی که روی بیشتر محصولات زده شده طیفی گسترده ای از
حفاظت ها را پیشنهاد می کند و می گویند که آیا در مقابل اشعه ماورای بنفش A
حفاظت ایجاد می کنند یا نه؛ همچنین ذرات موجود در مواد جلوگیری کننده از
آفتاب سوختگی هم اشعه ماورای بنفش A و هم اشعه ماورای بنفش B را منعکس می
کنند.
