چه فرقی می‌کند اولین نفری که گندم را آرد کرد و آرد را خمیر و خمیر را
نان چه‌کسی بود؟ چه فرقی می‌کند اجدادمان در کدام روز و کدام ساعت از اواخر
عصرحجر راز همنشینی آتش و خمیر را کشف کردند و پخت نان را یاد گرفتند؟!
نکته اینجاست که هنوز هم بعد از چندین هزار سال، نان از سفره ما انسان‌ها حذف نشده و خیلی‌ها در صنعت پرطرفدار تهیه و توزیع نان دستی بر آتش دارند؛ از کارخانه‌های تولید نان صنعتی گرفته تا نانواهای حرفه‌ای نانوایی‌های کوچک و بزرگ گوشه و کنار شهرها.
نکته اینجاست که حالا در چرخه عرضه و تقاضای نان، بجز نانوا و مشتری ، افرادی هم بعنوان واسطه وارد شده‌اند. واسطه‌هایی که پیشرفت تکنولوژی ابزار جادویی کارشان شده‌است و به مدد همین پیشرفت، حضوری بی‌رقیب در دنیای جدید دارند.
هیچ کس نفهمید چطور، هیچ کس نفهمید کی؟! اما اپلیکیشن‌های تلفن همراه کم کم حضورشان را در زندگی ما گسترده تر کردند، از گیم و بازی‌های مختلف شروع کردند و رسیدند به سفارش تاکسی از طریق تلفن همراه. این اما همه ماجرا نیست، چرا که حالا خیلی‌ها نان مصرفی‌شان را هم از طریق همین گوشی‌های لمسی سفارش می‌دهند و چند دقیقه بعد بقچه‌پیچ شده دم در منزل یا محل کار تحویل می‌گیرند! برای این جماعت روزهای ایستادن در صف خرید نان مقابل نانوایی ها، خاطره‌ای است دور. خاطره‌ای که هرچه زمان می‌گذرد کمرنگ تر می‌شود.
اما این قرارمان نبود. قرار نبود بگذاریم تکنولوژی نبض تعاملات اجتماعی ما را در دست بگیرد، قرار نبود بگذاریم اینقدر جای پایش درزندگی ما محکم شود، اما شد. آنقدر که حالا با فقدانش، از نان تازه هم در سفره خیلی‌ها خبری نیست. فعالیت بیش از 5 مرکز فروش نان اینترنتی ازطریق تلفن همراه گواهی‌است بر این ادعا. مراکز مختلفی که هرکدام مدعی اند نان تازه را بعد از سفارش اینترنتی ، سروقت ، بهداشتی و با کیفیت تحویل می‌دهند.
کاربران این سامانه‌ها می‌توانند بعد از انتخاب نان موردنظر( بربری کنجدی، ساده یا سبوس‌دار،سنگک دورو کنجدی، یک رو‌کنجدی، یک رو کنجد ، یک رو سبوس و ...) از منوی به‌روز نان‌ها، به‌صورت نقدی یا اینترنتی هزینه را پرداخت کنند و چند دقیقه بعد نان سفاری‌شان را تحویل بگیرند.
نانی که شبیه همان نان‌های همیشگی است؛ همان‌ها که از سال‌ها پیش، پدر و پدربزرگ‌های زیادی برای خریدش توی صف ایستاده‌اند؛ همان نان‌هایی که خریدشان بین پسرهای خانه نوبتی می‌شد؛ همان‌هایی که داغ داغ می‌آمدند سر سفره خانواده‌هایی که جمع‌شان جمع‌تر از حالا بود.
نان اینترنتی شبیه همان نان‌هاست، اما دقیق‌تر که می‌شویم ، جای خالی
خیلی چیزها این وسط توی چشم می‌زند؛ جای خالی احوال پرسی اهالی محل سر صف
نانوایی موقع خرید نان هر روز صبح ، هرروز غروب...جای خالی یک تنور نان
صلواتی، پیشکش خیری که بقیه را مهمان کرده بود.
این وسط، آن جریان ناب و زنده زندگی ، همانی که همیشه در کوچه و محله‌های
ما وجود داشت، انگار جایی درگیرودار پیشرفت تکنلوژوی گم شده، انگار زندگی،
از کوچه‌ها و محله ها کوچ کرده به یک قاب مستطیل شکل کوچک، به جایی بین
صفحات لمسی گوشی‌های تلفن همراه... انگار طعم زندگی، هم مثل طعم نان تازه
عوض شده...
