به گزارش ایران اکونومیست؛ محمد همایون صدر امروز در جمع خبرنگاران در پاسخ به سوال در خصوص آخرین وضعیت ماهواره عملیاتی سنجش از راه دور ایران گفت: ماهواره «پارس یک» را برای رسیدن به هدف ۱۴۰۰ در حوزه فضایی تعریف کردیم تا از طریق همکاری پنج دانشگاه و پژوهشگاه فضایی کشور به عنوان نخستین ماهواره عملیاتی وارد مدار شود.
وی با بیان اینکه طراحی اولیه این ماهواره انجام شده است ادامه داد: ماهواره «پارس یک» قرار است توسط یک کنسرسیوم مشترک از دانشگاه، پژوهشگاه فضایی و بخش خصوصی سازنده ماهواره به شکل کلان در کشور انجام شود که فاز دوم آن از شهریور ماه با هدف توانمندسازی تکنولوژیکی این پروژه اجرایی می شود.
صدر زمان ساخت این ماهواره را تا سال ۱۴۰۰ عنوان کرد و اظهار داشت: ماهواره «پارس یک» مطابق با اهداف برنامه فضایی ده ساله کشور اجرایی می شود.
وی با اشاره به اینکه تا پیش از این بسیاری از پروژه های ماهواره ای که در دانشگاه ها تولید شده بود به جمع بندی کامل نرسیده است، تصریح کرد: این نشان می دهد که ساختارهای فنی با ساختار مدیریتی در این پروژه ها همگام نبود. بر این اساس ما در پروژه پارس یک سامانه این فعالیت ها را مدنظر قرار دادیم که فاز دوم طراحی مفهومی این پروژه از شهریور ماه به اجرا گذاشته می شود.
ماهواره سها متعلق به سازمان فضایی نیست
وی در پاسخ به سوال مبنی بر اعلام خبری از سوی پژوهشگاه فضایی ایران برای ساخت نخستین ماهواره عملیاتی سنجش از دور با نام «سها» خاطرنشان کرد: این که مجموعه ای بخواهد پروژه ای را طراحی و راه اندازی کند ارتباطی با سازمان فضایی ایران ندارد و بخش های دفاعی کشور و یا پژوهشگاه های فضایی می توانند ماهواره های مختلف را طراحی کنند اما آنچه هدف سازمان فضایی ایران به عنوان تنها متولی بخش فضایی کشور است ماهواره «پارس یک» است که قرار است تأمین عملیاتی نیازهای ماهواره ای کشور را در بخش سنجش از دور انجام دهد.
صدر تصریح کرد: ممکن است یک مجموعه ای پروژه ای را برای کسب تجربه و کار تحقیقاتی تعریف کند اما نباید این پروژه را به عنوان پروژه ملی اطلاق کرد چرا که سازمان فضایی پروژه های مدونی را تا سال ۱۴۰۰ تعریف کرده که یکی از آنها پروژه عملیاتی ماهواره «پارس یک» برای سنجش از دور و ماهواره «ناهید دو» به عنوان یک ماهواره مخابراتی عملیاتی است.
سه ماهواره ایرانی در نوبت پرتاب
معاون سازمان فضایی ایران با اشاره به اینکه پس از ماهواره «پارس یک»، ماهواره پارس دو و سه را نیز تعریف و تولید می کنیم خاطرنشان کرد: باید به جایی برسیم که تصاویر ماهواره ای مورد نیاز کشور از طریق ماهواره های داخلی تأمین کنیم. در این زمینه با توجه به برنامه ریزی های صورت گرفته عقب نیستیم.
وی افزود: هم اکنون ماهواره مخابراتی «ناهید یک» به عنوان یک ماهواره دانشگاهی در دست ساخت است و در شش ماه اول سال آماده پرتاب خواهد بود. اما ماهواره مخابراتی «ناهید یک» را که قرارداد آن با پژوهشگاه فضایی منعقد شده، به عنوان ماهواره ها مخابراتی عملیاتی تا سال ۱۴۰۰ به فضا می فرستیم.
صدر ادامه داد: در همین حال ماهواره «ظفر» دانشگاه علم و صنعت در حال اجرا است که این ماهواره به عنوان یکی از ماهواره های توسعه تکنولوژی تعریف شده تا به بهره برداری تجاری برسد.
معاون سازمان فضایی ایران با اشاره به اینکه ممکن است ساخت ماهواره پارس یک بیش از دو سال زمان می برد اظهار داشت: تا آن زمان، ماهواره های دانشگاهی که ساخته و آماده پرتاب است را به فضا پرتاب می کنیم.
وی گفت: هم اکنون ماهواره دوستی مربوط به دانشگاه صنعتی شریف آماده پرتاب است که در انتظار تصمیم مراجع ذیصلاح هستیم. ماهواره دانشگاه امیرکبیر با نام «پیام» نیز تا یک ماه دیگر آماده پرتاب بوده و در نوبت پرتاب قرار می گیرد و ماهواره «ناهید یک» در شش ماه اول امسال، قابلیت پرتاب خواهد داشت.
صدر با بیان اینکه در پرتاب ماهواره ها هدف تنها پرتاب نیست بلکه تثبیت تکنولوژی مدنظر است عنوان کرد: در این ماهواره ها موضوع دقت تنظیم برای عکسبرداری و پایداری سیستم مدنظر است که هر یک از ماهواره ها می توانند این فنآوری را تکمیل کنند. برای مثال ماهواره «پارس دو» با دقت سنجنده های بالاتری نسبت به ماهواره «پارس یک» در موقعیت بالاتری از سطح زمین قرار خواهد گرفت. ما در نظر داریم که ماهواره های سنجشی تا ۸۰۰ کیلومتر از مدار زمین و ماهواره های مخابراتی در مدار ثابت همسنگ قرار گیرد.
اعزام موجود زنده ۲۰ میلیارد دلار بودجه می خواهد
معاون سازمان فضایی ایران در پاسخ به سوال دیگر در خصوص آخرین وضعیت اعزام انسان را و ابهاماتی را برای توقف این پروژه وجود دارد گفت: اعزام موجود زنده به فضا، در سند جامع هوافضا مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی دیده شد تا یکی از اندازه گیری های کمی اهداف مدنظر فناوری فضایی کشور در سال ۱۴۰۰ باشد اما دلیلی که سبب شد این پروژه آن طور که باید ادامه پیدا نکند این بود که برآورد شد قراردادن انسان در مدار زمین، ۱۵ تا ۲۰ میلیارد دلار طی ۱۵ سال هزینه، نیاز دارد.
وی تصریح کرد: با وجود اینکه این چنین بودجه ای به این پروژه نمی تواند اختصاص یابد، شکل و شمایل این پروژه تغییر یافت و اهداف آن به دستاوردهای تکنولوژیکی تبدیل شد، به این معنی که به جای اینکه انسان در مدار قرار گیرد، محموله های دیگری همزمان با پرتاب ماهواره ها در مدار زمین تست کنیم.
صدر با تأکید بر اینکه توانمندی کشور از نظر مالی امکان تأمین ۲۰ میلیارد دلار هزینه برای اعزام انسان به فضا را ندارد، گفت: این پروژه در پژوهشگاه هوافضا دنبال می شود اما اگر منابع مالی آن تخصیص یابد با سرعت معمولی متناسب با امکانات پیشرفت خواهد کرد چرا که هیچ مجموعه ای نمی تواند تا این میزان برای این پروژه هزینه کند.
معاون سازمان فضایی ایران با اشاره به اینکه پروژه اعزام انسان به فضا در شورای عالی «عتف» نیز به عنوان پروژه کلان ملی دیده شد اما به دلیل نبود بودجه متوقف شد اظهار داشت: در دولت دهم برای پروژه های کلان ملی، ۸۰۰ میلیارد تومان هزینه تعریف شد اما تنها ۸۰ میلیارد تومان از بودجه به این طرح ها اختصاص یافت و به همین دلیل بسیاری از پروژه ها با امکانات بودجه ای نتوانستند به پیشرفت خود ادامه دهند.
