به گزارش ایران اکونومیست به نقل از سازمان غذا و دارو، نسترن محمدی افزود: مصرف آدامس به عنوان یکی از تنقلات جویدنی ، سابقه طولانی در سراسر جهان دارد و مواد متشکله اصلی آن صمغ پایه از انواع طبیعی و مصنوعی، شکر، گلوکز و شیرین کننده های مجاز است.
وی تصریح کرد: متاسفانه عده ای برای دیده شدن، سخنان بی پایه ای را بیان می کنند؛ بنابراین بهترین حربه برای مقابله با چنین گفته های خنده داری، رجوع به منابع معتبر است.
وی خاطرنشان کرد: اگرچه آدامس ها در شکل ها و اندازه های مختلف تولید می شود اما ماده اصلی آن پایه آدامس ( Gum base ) است که بصورت طبیعی یا مصنوعی وجود دارند.
رئیس اداره نظارت بر موادغذایی و آشامیدنی با منشاء گیاهی سازمان غذا و دارو ادامه داد: پایه طبیعی آدامس شامل صمغ های طبیعی موسوم به اولئورزین است که عموما از تنه درخت بدست آمده و سپس فرآوری می شوند که در ایران معروفترین صمغ طبیعی تحت نام سقز شناخته می شود.
محمدی گفت: صمغ های پایه مصنوعی نیز صنعت تهیه می شود و متشکل از برخی افزودنی های مجاز است که براساس مقررات کدکس بین المللی مواد غذایی افزودنی های مجاز برای تهیه صمغ مصنوعی بطور کامل مشخص شده و همواره پایش و کنترل این پایه های آدامس بر اساس ضوابط بین المللی مطرح شده انجام می شود.
رئیس اداره نظارت بر موادغذایی و آشامیدنی با منشاء گیاهی سازمان غذا و دارو خاطر نشان کرد: پایه آدامس در حقیقت، یک ترکیب غیرمغذی ، غیرقابل هضم و نامحلول در آب است که برای انتقال شیرینی و طعم در آدامس استفاده می شود.
محمدی افزود: غیرمغذی و غیرقابل هضم بودن به این معنا نیست که از مواد غیرخوراکی تشکیل شده بلکه به این معنا است که منشاء آنها گیاهی است.
وی اضافه کرد: منشاء گیاهی، انواع رزین ها، روغن های خوراکی مثل گلیسرول ها کربنات کلسیم و امولسیفایرها را شامل می شود که طبیعتا بنا بر کیفیت کیفیت ونوع کاربرد و محصول نهایی متفات است.
وی یادآور شد: آدامس نیز مانند دیگر فرآورده های غذایی، هنگام تولید بطور ناگهانی و سرزده مورد پایش و کنترل کارشناسان سازمان غذا و دارو و معاونت های غذا و داروی دانشگاه ها قرار گرفته و بر مواد اولیه مصرفی آنها نظارت کامل اعمال می شود.
