به گزارش ایران اکونومیست به نقل از سی ان ان، حدود یک دهه قبل نخستین کاوشگر بی سرنشین هند به نام چاندرایان-۱ به مدار ماه فرستاده شد اما پس از مدتی به طور کلی ناپدید شد و فرایند ارسال اطلاعات از کاوشگر به زمین متوقف شد.
اکنون ناسا توانست با استفاده از تکنیک جدید راداری، علاوه بر کاوشگر این سازمان به نام LRO(که در حال حاضر فعال است و به زمین اطلاعات ارسال می کند)، چاندرایان-۱ را نیز ردیابی کند.
مارینا بروزویک، محقق رادار در آزمایشگاه Jet Propulsion ناسا در کالیفرنیا می گوید: ردیابی LRO کارساده ای بود زیرا ما اطلاعات دقیق مکان آن را در اختیار داشتیم. اما ردیابی چاندرایان-۱ چالش برانگیز بود زیرا از آگوست ۲۰۰۹ هیچ اطلاعاتی از آن در دسترس نبود.
این کاوشگر هندی مکعبی کوچک با اضلاع ۱.۵ در ۱.۵ در ۱.۵ متر بود. به همین دلیل ردیابی آن سخت تر بود. چون تلسکوپ های بصری نیز به دلیل هاله درخشان ماه نمی توانند اشیای کوچک را رصد کنند.
در همین راستا محققان ناسا در مرکز کالیفرنیا با استفاده از آنتن مخابراتی ۷۰ متری، اشعه راداری به ماه فرستادند. این اشعه به اندازه ای قدرتمند بود که توانست سیگنال های دقیقی را از فاصله ۳۸۰ هزار کیلومتری در فضا به زمین بفرستد. سیگنال های بازگشته به زمین به وسیله تلسکوپ «گرین بنک» با ارتفاع ۱۰۰ متر در غرب ایالت ویرجینیا مشاهده شد.
چون چاندرایان-۱ آخرین مرتبه در نزدیکی قطب های مدار ماه رصد شده بود، محققان معتقد بودند به احتمال زیاد کاوشگر در همان حوالی باشد. برای دستیابی به نتایج بهتر محققان، اشعه رادار را به ۱۶۰ کیلومتر بالاتر از قطب شمال ماه ارسال کردند. طی فرایند رصد ۴ساعته شیء دو بار از این اشعه رد شد. طی سه ماه آینده ۷ پروژه ردیابی دیگر با رادار نیز همین شیء را ردیابی کردند.
تحقیقات نشان داد مکان کنونی چاندرایان-۱ حدود ۱۸۰ درجه با موقعیت تخمینی آن در سال ۲۰۰۹ تفاوت دارد، اما این کاوشگر همچنان در مدار ماه است.
این فناوری جدید در ماموریت های اکتشافی آتی در ماه بسیار کارآمد است.
