به گزارش ایران اکونومیست؛ سیده فاطمه ذوالقدر در مورد ارزیابی خویش نسبت به فعالیت‌های بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای گفت: فعالیت‌های این بنیاد بسیار خوب و قابل توجه بود؛ به خصوص در دو بخش آموزش و ترتیب نیروی انسانی و امور بین‌الملل که به معرفی بازی‌های ایرانی به جهانیان منجر می‌شود، اقدامات شایسته ای انجام شده که در این مدت کم صورت پذیرفته است.
وی افزود: به هر حال رقابت در حوزه بازی‌های رایانه‌ای بالا است و دنیا در این حوزه ۳۰ سال جلوتر است؛ در حالی که در کشورمان حدود ۱۰ سال است که بازی‌سازی انجام می‌شود.
وی گفت: باید به بازی‌های ایرانی بیش‌تر بپردازیم، چرا که بازی‌های خارجی گاها با فرهنگ ایرانی اسلامی در تضاد هستند و از سوی دیگر بازی سازی می‌تواند برای اقتصاد و درآمدزایی کشور هم مفید باشد. در این راه مشکلاتی از جمله نبود قانون کپی رایت هم وجود دارد که بایستی برای رفع این مشکل تلاش کنیم.
نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس؛ نقش خانواده‌ها در زمینه اصلاح فرهنگ مصرف بازی‌های رایانه‌ای را بسیار پر رنگ دانست و تشریح کرد: متاسفانه برای رعایت کردن رده‌بندی سنی قانونی وجود ندارد و نقش والدین و مربیان برای جلوگیری مصرف بازی‌های نامناسب و رعایت رده‌بندی سنی توسط فرزندان بسیار حائز اهمیت است.
وی گفت: برای فرهنگ‌سازی نحوه‌ی صحیح مصرف بازی در کشور باید حرکتی جمعی اتفاق بیفتد و صداوسیما و هر نهاد دیگری که می‌تواند نقش موثری در فرهنگ‌سازی داشته باشد نقش خود را ایفا کند.
ذوالقدر از طرح دریافت عوارض از بازی‌های خارجی که آزادانه در ایران به فروش می رسند حمایت کرد و افزود: بایستی از این طرح حمایت کرد چرا که نه تنها هزینه‌ای را به دولت تحمیل نمی‌کند بلکه باعث درآمدزایی نیز می‌شود. در حال حاضر از هر کالایی هنگام ورود به کشور عوارض دریافت می‌شود و بازی‌های رایانه‌ای نیز نباید مستثنی باشند.
وی دریافت عوارض ۱۰-۲۰ درصدی از فروش بازی‌های خارجی در ایران را مثبت ارزیابی کرد و گفت: از محل درآمد حاصل شده می‌توان از تولید و توسعه‌ی بازی‌های داخلی حمایت کرد و این مهم به رشد و توسعه این صنعت کمک می‌کند.
ذوالقدر بودجه‌ی اختصاص داده شده به بازی و بازی‌سازی در کشور را متناسب با مقتضیات این حوزه ندانست و تشریح کرد: با توجه به این‌که اکنون در حال رقابت با دنیا هستیم و برخی کشورها دهه‌ها جلوتر هستند، بودجه‌ی محدودی که به صنعت بازی‌سازی اختصاص یافته کافی نیست چرا که این حوزه، یک حوزه‌ی فرهنگی و در واقع سرمایه‌گذاری روی کودکان و نوجوانان است و باید بیش‌تر به آن توجه شود.
