به گزارش ایران اکونومیست به نقل از پایگاه مدیکال ساینس، این ایمپلنت 6 میلیمتر طول دارد و از یک اسفنج سیلیکونی حاوی ذرات مغناطیسی آهن کربونیل ساخته شده که درون لایه‌ای از پلیمر قرار دارد. آهن کربونیل نوعی آهن با خلوص بسیار بالا در حد 97.5 تا 99.5 درصد و به شکل میکروذرات کروی شکل است.
برای استفاده از این ابزار، ابتدا داورهای موردنظر به آن تزریق شده و سپس در بدن بیمار ایمپلنت می‌شود. پس از آن پزشکان با عبور دادن یک آهن‌ربا از روی پوست بیمار، شکل اسفنج را تغییر می‌دهند و در نتیجه دارو در بافت اطراف آن رها می‌شود.
محققان این دستگاه را برای دارورسانی به بافت بدن موش‌ها آزمایش کردند و به دفعات توانستند داروی سرطان پروستات را در مواقع ضروری در بدن آن‌ها آزاد کنند. همچنین این ایمپلنت در مقایسه با روش های متداول شیمی‌درمانی، عملکرد موثرتری در دارورسانی به سلول‌های سرطانی دارد.
این ایمپلنت امکان رساندن انواع داروها را در بدن بیماران فراهم می‌کند و در بیماری‌هایی مانند دیابت که در آن‌ها میزان و زمان دارورسانی در بیماران متفاوت است، اثرات بسیار مفیدی دارد.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Advanced Functional Materials منتشر شده است.
