به گزارش ایران اکونومیست؛ او می گوید به‌دلیل ساختار سیاسی که این شغل دارد متاسفانه محدودیت‌هایی را به‌وجود می‌آورد.من به‌مدت دو سال درگیر داستان‌هایی شدم و چند ماهی است بدون هیچ دلیلی از کار معلق شده‌ام. من برای دوری از سیاه‌نمایی مورد نظر و تاکید مقام معظم رهبری سکوت محض کردم تا خدایی نکرده آب به آسیاب دشمن ریخته نشود و شبکه‌های ماهواره‌ای از حرف‌هایم سوءبرداشت نکنند. من خودم را سرباز این نظام و افسر جنگ نرم آن می‌دانم و تنها در خواستم این است که با ریاست سازمان دکتر علی‌عسگری ملاقات کنم و حرف‌هایم را فقط و فقط به خودشان بزنم چراکه «گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش…» از وی می‌خواهم به تنها نامه من که روی میزشان است رسیدگی کنند.
حسین زاده می گوید من قرارداد همکاری تا پایان امسال را نیز داشتم اما بدون هیچ دلیلی از کار معلق شدم.
او می افزاید:من اصلا عنوان بازنشستگی را قبول نمی‌کنم و آن را به‌شدت تکذیب کرده و به آن اعتراض دارم. به عقیده من بازنشستگی برچسبی است برای کم‌رنگ نشان‌دادن زشتی خانه‌نشینی یک خبرخوان که یک سیاستمدار است. اگر در تاریخچه خبر صداوسیما نگاه کنید هیچ گوینده‌ای در ۴٨ سالگی بازنشسته نشده است.
مگر برای وکلای مجلس و یا یک سیاستمدار بازنشستگی معنا دارد؟ تا کی آزمون و خطا؟ ١٨ ساله بودم که وارد‌سازمان صداوسیما شدم و سی سال است که در این حوزه فعالیت می‌کنم و درست در زمانی که یک گوینده به پختگی و اوج بلوغ رسانه‌ای رسیده و برند شده است که حالا می‌توان از تجربیات او بهترین استفاده را کرد کنار گذاشته می‌شود.
