به گزارش ایران اکونومیست به نقل از پایگاه اینترنتی بی بی سی ورلد،اثر هنری یک مجسمه ساز زن فرانسوی به کره ماه قرار است فرستاده شود و از کره زمین هم قابل رویت خواهد بود.بنون معتقد است اثر هنری او فاقد ملیت است و به همه مردم دنیا تعلق خواهد داشت.
این پروژه که ویته (حیات) نام دارد چهار مرحله دارد و اکنون در مرحله پیش نهایی، اثر دست یک میلیون نفر از مردم دنیا در حال جمع آوری است تا با چاپ آن روی سازه، به ماه فرستاده شوند. در میان دست ها اثر دست نیل آرمسترانگ، اولین کسی که قدم بر ماه گذاشت، نیز به ماه فرستاده خواهد شد.
همه مراحل این طرح از سال 2011 تاکنون شبیه سازی و امتحان شده اند و در مرحله پیشین که لبه فضا نام داشت، یک نمونه به مدار نزدیک زمین (LEO) در ارتفاع دوهزار کیلومتری فرستاده شد.
سازه آنیلور بنون در ابتدا شبیه یک پیله یا غنچه بسته است که در آن پرسوناژهایی بصورت فشرده در کنار هم قرار گرفته اند. براثر گرمای خورشید سازه مثل گلبرگ باز می شود و پرسوناژها مثل پرچم گل برافراشته می شوند. روی گلبرگ ها اثر یک میلیون دست زمینی حک خواهد شد و در وسط گل، از سر دو پرچم، نور سبزی بعنوان منبع زندگی ساطع خواهد شد.
این اثر به سبک یک ارگامی کاملا کوچک طراحی شده و در ابتدا یک کیلوگرم وزن دارد. پس از آن به تناسب شرایط حمل و نقل وزن و ابعاد آن می تواند تا چهار کیلوگرم (یک متر و نیم تا چهار متر و نیم پنها) تغییر کند.
آنیلور بنون می گوید: شکفتن گل فقط به خاطر خاصیت مواد آن است که تغییر دما در روز و شب باعث باز و بسته شدن آن می شود و مکانیزمی برای این حرکت تعبیه نشده است اما برای استفاده بهینه از انرژی خورشید، باتری کوچکی زیر آن کار گذاشتیم که گل را در جهت حرکت خورشید بچرخاند.
اما اگر قرار باشد که گل در جهت یک جسم نورانی بچرخد، در شب ماه، زمین نورانی ترین جرم آسمان خواهد بود.
شان وایت هد مدیر فنی شرکت اسکوتک در انگلیس توضیح داد که به همین خاطر لیزری در این سازه نصب شده که موقعیت زمین را تشخیص دهد.
شرایط جوی ماه شرایط سختی است. یکی از مشکلات این پروژه گرد و غبارهای بسیار ریز و سابنده ماه بود و برای جلوگیری از اثر مخرب آنها، این سازه یکپارچه و بدون اتصال ساخته شده است. شهاب واره های خرد و اشعه ماورای بنفش، ذرات پرانرژی یونیزان و دمای سطح ماه که بین 150 درجه مثبت و منفی در تغییر است، از دیگر مزاحمان این پروژه اند.
این گل در شب ماه باز و در روز ماه بسته می شود. در طول روز ماه، باتری خورشیدی زیر گل، انرژی ذخیره می کند تا برای شکفتن در شب ماه از آن استفاده کند. اما چون هر شب و روز ماه تقریبا معادل یک ماه زمینی است، مشاهده آن در زمان های خاص و با عینک خاص اما ساده ای ممکن خواهد بود.
آنیلور بنون می گوید: 'در ابتدا، شکفتن گل در شب حرکتی نمادین بود برای اینکه مردم کره زمین شب ها با ماه ارتباط برقرار می کنند. اما در طول مراحل فنی پروژه با توجه به سرمای زیاد شب ما، فهمیدیم که این کار در واقع اجتناب ناپذیر بود.'
شان وایت هد در جلسه رونمایی این اثر در سرن گفت: باید موادی انتخاب می شد که براحتی در برابر پرتوهای یونیزان تجزیه نشوند و در شرایط خشن ماه از بین نروند.
تخمین زده می شود این سازه تا 10 ه سال روی ماه سالم باقی خواهد ماند و در صورت امکان سفر به ماه بازدید از آن نیز ممکن خواهد شد.اما راه انتقال این سازه به ماه هنوز مشخص نشده است. گروه تحقیقاتی این پروژه امیدوارند فضانوردی را پیدا کنند که مجسمه آنها را روی ماه قرار دهد.
ژان اودوز اخترفیزیکدان و مدیر تحقیقات مرکز ملی پژوهش های علمی فرانسه می گوید: از سال 18-2017، شرکت های خصوصی مثل گوگل و دیگران پرتاب سفینه های خصوصی را به ماه آغاز می کنند و به احتمال زیاد چین، روسیه و آمریکا نیز دوباره به سوی ماه بازخواهند گشت. در آن زمان بالاخره کسی را پیدا می کنیم که وسیله ما را با خودش ببرد.
خانم بنون می گوید: گذشته از نگرانی در مورد آلودگی محیط زیست، احتمال تغییر منظره طبیعی ماه مرا بسیار متاثر کرده بود اما مواد بکار رفته در مجسمه قابل بازیافتند و برای رویت آن هم فقط تاریخ های مشخصی تعیین خواهد شد.
طرفداران محیط زیست همواره درمورد تحقیقات فضایی مخالفت هایی داشته اند. به نظر سبزها این تحقیقات به طرق مختلف محیط زیست کره زمین را آلوده می کنند: مواد شیمیایی موشک ها بخصوص سوخت آن، انتشار دی اکسید کربن، انرژی مصرفی برای ساخت تجهیزات و غیره. بعلاوه در نتیجه این تحقیقات، در فضا نیز زباله هایی به عمد یا سهو رها شده اند که در مدار زمین در حال گردش هستند.
**چرا ماه؟
ماه همواره برای بشراهمیت خاصی داشته و تقریبا در همه اساطیر منبع خیالپردازی و افسانه برای یافتن تصویر انسانی در آن بوده است. سیرانو دوبرژوراک در قرن هفدهم درباره انسانهایی نوشت که از ماه می آمدند و همینطور برای ژول ورن و ارژه نیز الهام بخش بود. نیل آرمسترانگ نیز فرود آمدن روی ماه را گامی کوچک برای یک انسان و جهشی بزرگ برای بشریت خواند.
ژان اودوز توضیح میدهد: 'به جز جزر و مد اقیانوس ها، ماه به عنوان نگهدارنده مدار زمین نقش مهمی در حیات روی سیاره ما بازی می کند.'
این اولین باری نیست که مجسمه ای روی ماه قرار میگیرد. 'فضانورد افتاده' نام آدمک آلومینیومی هشت سانتی متری در لباس فضانوردی است که به یاد فضانوردانی که در راه اکتشافات فضایی جان خود را از دست داده اند در تاریخ اول اوت 1971 در ماه قرار داده شد.
آنیلور بنون نیز هنرمندی است که در میان فرانسوی ها به عجیب بودن محل نمایش آثارش شهرت دارد. در نرماندی فرانسه، مجسمه های 'شجاعان' اثر این مجسمه ساز در ساحل اوما زیر آفتاب می درخشند و بطرز عجیبی حرکت را تصویر می کنند.
