به گزارش خبرنگار ایران اکونومیست از همدان، رسول منعم مدیر کل ورزش و جوانان استان همدان در چند ماه گذشته بارها و بارها در مصاحبه‌های خود به حمایت از 18 ورزشکار مستعد حضور در المپیک 2016 ریو اشاره کرد و حتی از تشکیل کمیته حمایت از المپین‌ها نیز خبر داد. اما چه شد که از 18 ورزشکار مستعد حضور در المپیک فقط 2 نفر بلیت حضور در ریو را رزور کردند؟ 16 ورزشکار بقیه چه ملاک یا ملاک‌هایی داشتند که منعم شانس المپیکی شدن برایشان قائل بود؟
مه لقا جام بزرگ در رشته تیراندازی و حمیدرضا زورآوند در دو و میدانی دو سهمیه استان همدان در المپیک 2016 ریو هستند. در صورتی که چهار سال قبل صادق گودرزی در کشتی آزاد، آرزو حکیمی در قایقرانی آب‌های آرام و مه لقا جام بزرگ سه المپیکی همدان در لندن بودند و جالب‌تر اینکه امسال شانس تکرار مدال نقره گودرزی در المپیک توسط جام بزرگ یا زورآوند بسیار پائین است.
در اولین نگاه کاهش تعداد سهمیه المپیک ورزش همدان از سه به دو، یک ناکامی بزرگ تلقی می‌شود و بدتر اینکه ورزش نخست همدان در ریو نماینده‌ای ندارد تا اهالی ورزش کمترین شانس را برای مدال‌آوری کاروان کوچک همدان قائل باشند.
پیداست در چهار سال اخیر و از فاصله المپیک لندن تا ریو مسئولان ورزش همدان و هیئت‌های ورزشی آنچنان که باید در قهرمان پروری و استعدادیابی موفق نبوده‌اند تا همدان همانند استانی مانند چهارمحال و بختیاری که اتفاقا مساحت کمتری نسبت به همدان دارد قرار گرفته و فقط 2 نماینده در کاروان ورزشی کشورمان داشته باشند.
یک سال مانده به آغاز المپیک مدیر کل ورزش از شناسایی 18 ورزشکار مستعد در قالب 11 هیئت ورزشی برای کسب سهمیه المپیک خبر داد که در این بین کشتی، بوکس، دوچرخه سواری، قایقرانی، سه‌گانه، تیراندازی، والیبال و دو و میدانی از جمله رشته‌هایی بودند که ورزشکاران همدانی شانس کسب سهمیه المپیک را داشتند.
البته مدیر کل ورزش همیشه نام هشت هیئت ورزشی را بر زبان می‌آورد و مشخص نشد سه هیئت ورزشی باقی مانده کدام بودند و اصلا نام ورزشکارانی که می‌خواستند برای کسب سهمیه المپیک بجنگند، چیست!
** دومین تجربه تیراندازی، نخستین تجربه دو و میدانی
مه لقا جام بزرگ دومین حضور خود در المپیک را تجربه خواهد کرد و حمیدرضا زورآوند دونده همدانی برای نخستین بار این رشته را المپیکی کرده است. با این حال غیبت رشته‌های پر ظرفیتی چون کشتی و قایقرانی همدان در المپیک جای تعجب و البته بحث دارد.
در المپیک 2012 لندن استان همدان با اعزام سه ورزشکار پر رنگ‌ترین حضور خود در ادوار المپیک را به ثبت رساند و صادق گودرزی با کسب مدال نقره مسابقات کشتی دومین مدال تاریخ ورزش همدان را در المپیک به دست آورد.
مه‌لقا جام بزرگ دیگر ورزشکار همدانی حاضر در المپیک لندن در رشته تیراندازی با تفنگ ماده 50 متر سه وضعیت به مقام چهاردهم المپیک رسید و در ماده ده متر هم نتوانست عملکرد خوبی از خود به نمایش بگذارد و در رده چهل و سوم ایستاد.
آرزو حکیمی نیز سومین ورزشکار همدانی حاضر در المپیک لندن بود. حکیمی با 17 سال سن در فهرست جوان‌ترین ورزشکاران المپیک لندن قرار گرفت و عنوان جوان‌ترین دختر المپیکی ایران را نیز به خود اختصاص داد.
وی در مسابقات قایقرانی آن دوره از بازی‌ها از راهیابی به مرحله نیمه نهایی کایاک یک نفره 200 متر و 500 متر بازماند.
** ۱۶ ورزشکار غایب در ریو!
اما همانطور که اشاره شد رسول منعم مدیر کل ورزش از شانس 18 ورزشکار همدان برای رسیدن به ریو خبر داده بود که فقط 2 نفر المپیکی شدند تا ثابت شود دیدگاه متولی دستگاه ورزش خوش‌بینانه و به نوعی رویایی بوده است.
در کشتی فقط میثم مصطفی جوکار شانس رسیدن به المپیک را داشت که با شکست برابر علیرضا کریمی در مرحله نهایی انتخابی تیم ملی از رسیدن به ریو بازماند.
در قایقرانی فقط آرزو حکیمی نماینده همدان برای رسیدن به ریو بود که در مسابقات قهرمانی آسیا در کشور اندونزی به دلایل مختلف از جمله مصدومیت موفق نبود و نتوانست برای دومین بار بلیت ریو را برای خود و استان رزرو کند.
در والیبال هم آرمین تشکری همراه با تیم ملی والیبال سهمیه المپیک را کسب کرد که نامش در روزهای پایانی اردوی تیم ملی والیبال توسط رائول اوزانو خط و از رسیدن به ریو بازماند.
حال اینکه در رشته‌هایی مانند بوکس و دوچرخه سواری ورزشکاران همدانی چند درصد شانس المپیکی شدن را داشته‌اند خود سوالی است که در ذهن شکل گرفته و شاید پاسخی هم برای آن پیدا نشود.
در دوچرخه سواری از بهنام آرین برای رسیدن به ریو سخن به میان آورده می‌شد که البته او در هیچ رویداد انتخابی یا رقابتی مهم برای المپیکی شدن اعزام نشد تا دست آخر نفراتی دیگر چون آروین گودرزی از لرستان المپیکی شوند.
در بوکس نیز به گفته مدیر کل ورزش، مسعود خزایی از همدان شانس رسیدن به المپیک را داشت که او هم به سیاوش امیدی و هم به سجاد محرابی باخته بود و هیچ شانسی برای المپیکی شدن نداشت.
مابقی ورزشکاران را نیز یا ما شناخت نداریم یا اگر شانسی برای رسیدن به المپیک داشته‌اند آنقدر ناچیز بوده که خودشان هم رویای المپیکی شدن را در سر نداشتند و این وسط فقط مسئولان دستگاه ورزش دنبال ارائه آمار بوده‌اند.
