هند چشم به بازار پوشاک ایران

به گزارش ایران اکونومیست؛ گویی که هر کشوری در این منطقه در صادرات خود با کاهشی رو برو می شود بازار مصرف کشور ما را برای برون رفت از مشکلات خود مناسب می داند. سوال این است که سهم تولید و صادرات پوشاک داخلی به چه میزان می باشد؟ و آیا ایران باید همواره مصرف کننده پوشاک تولید شده توسط دیگر کشورها باشد؟
 
رئیس هیئت مدیره انجمن صنایع نساجی ایران در ارتباط با این موضوع گفت: هر چند انجمن صنایع نساجی پیش از این اعتراض خود را در این باره به وزارت صنعت و معدن و تجارت و دفتر صنایع نساجی و پوشاک ارائه داده است.اما با این حال هندی ها نمی توانند در تصاحب بازار پوشاک ایران موفق باشند. چرا که تولیدات پوشاک آنها توانایی رقابت با محصولات کشورهای چین و ترکیه را ندارد. پوشاک ترک با توجه به قیمت و کیفیت خود مشتریان خاص خود را در کشور ما پیدا کرده است. پوشاک چینی نیز به نسبت تولیدات کشور هند، بسیار ارزان قیمت است و نیاز قشر ضعیف جامعه که در آمد کمتری دارند را پاسخ می دهد.

محمد مروج حسینی افزود: آنچه که باعث تعجب است این موضوع است که هندی ها بسیار امیدوار هستند که می توانند تعرفه های واردات کشور ما را به تدریج کاهش دهند. کشور ما تا به حال تجربه ورود کالای هندی را نداشته است و در عمل باید دید که واکنش بازار به ورود کالاهای این کشور چه خواهد بود.
 
** علت عدم توانایی در صادرات پوشاک
مروج حسینی، قوانین و مقررات آشفته در کشور را عامل اصلی کاهش صادرات و افزایش واردات در کشور دانست و در ارتباط با صادرات پوشاک کشور گفت: در لیست اقلام صادراتی کشور ما کالای پوشاک هم وجود دارد و تولیدکنندگان ایرانی برای کشورهای آسیای میانه پوشاک صادر می کنند. اما متاسفانه هنوز تولید پوشاک در کشور ما صنعتی نشده است. یکی از قوانین موجود برای صنعتی شدن تولید پوشاک این است که به واحدهای تولیدی کوچک در تهران اجازه تولید داده نمی شود و آنها باید در فاصله 120 کیلومتری تهران تولید کنند. بنابراین واحدها ترجیح می دهند در قالب اصناف فعالیت کنند.
 
وی افزود: در حال حاضر تعداد واحدهای صنعتی شده در کشور ما از تعداد انگشتان یک دست کمتر می باشد و اکثر تولیدات کشورمان را واحدهای کوچک صنفی انجام می دهند که طبیعتا این واحدها قادر به پرداخت هزینه های مارکتینگ و طراحی نمی باشند.
 
رئیس هیئت مدیره انجمن صنایع نساجی ایران علت عدم گرایش واحدهای صنفی به صنعتی شدن را مسائل کارگری دانست و گفت: بخش پوشاک بیشترین میزان اشتغال را نسبت به دیگر بخشها در بر دارد. متاسفانه قانون کار در کشور ما نه تنها از کارفرما بلکه از کار نیز حمایت نمی کند و تمام توجهش معطوف به حمایت از کارگر است. درحالیکه این قانون در عمل از کارگر هم حمایت نمیکند. زیرا حمایت از کارگر و کارفرما در گرو حمایت از بقای کار است. اگر کار وجود نداشته باشد کارگر و کارفرمایی وجود ندارد که از آنها حمایت شود. متاسفانه در حال حاضر قوانین کار به صورتی است که عملا کار را تعطیل می کند.
 
وی در ادامه اضافه کرد: مسائل و مشکلاتی که قوانین کار و تامین اجتماعی بوجود می آورد موجب می شود، کارفرما از اینکه تعداد زیادی کارگر را در یک مکان مشغول به کار کند بیم داشته باشد. بنابراین سرمایه گذاران صنعت نساجی، بخشهایی را برای سرمایه گذاری انتخاب می کنند که کمترین میزان کارگر را به خود اختصاص داده اند و سرمایه بر هستند تا کاربر مانند: فرش ماشینی، موکت و الیاف سازی.
 
عوامل ذکر شده در فوق باعث می شود که سرمایه گذاران تمایلی به سرمایه گذاری در بخش پوشاک نداشته باشند. تجربه نشان داده که سرمایه گذاری در پوشاک پیش از این هم با مشکل مواجه شده است. به عنوان مثال: شرکت جین مد که یک واحد بسیار فعال بود و لباس جین تولید میکرد تعطیل شد و در فروشگاه داری که مشکلات کمتری هم داشت سرمایه گذاری کرد.
 
** آنتی دامپینگ هندی ها برای رنگ و مواد شیمیایی وارداتی از ایران
محمد مروج در این باره به نساجی نیوز گفت: مسئولیت برخورد با این مسئله به عهده سازمان توسعه و تجارت و وزارت امور خارجه است که در برابر این کار مقابله به مثل انجام دهند و تعرفه کالاهایی که آنها به کشور ما صادر می کنند نیز افزایش دهند. کاری که کشور ترکیه بارها با کشور ما کرده است. متاسفانه علیرغم اعتراضات فراوان تولیدکنندگان داخلی، از سوی مسئولین به این مسئله توجهی نمی شود و تنها کسی که به این موضوع واکنش نشان داد و به طور جدی آن را دنبال کرد وابسته بازرگانی ایران در کشور ترکیه بود.
 
وی افزود: کشورهایی که در یک پیمان منطقه ای قرار دارند، نمی توانند به تنهایی در تعرفه خود تغییراتی ایجاد کنند. مگر آنکه این تغییرات با توافق همگانی صورت گیرد. اما این تغییرات تعرفه ای توسط دیگر کشورها بر علیه ایران صورت می گیرد که وزارت امور خارجه و سازمان توسعه و تجارت باید پیگیری های لازم را در این زمینه انجام دهند.
 
** صدور آئین نامه مبارزه با قاچاق
رئیس هیئت مدیره انجمن صنایع نساجی اذعان داشت: آئین نامه مبارزه با قاچاق که اخیرا از سوی وزارت صنعت و معدن و تجارت صادر شده است، تا حدودی در دل قاچاقچیان ترس و دلهره ایجاد کرده است. درواقع از زمانی که مقام معظم رهبری رهنمودهایی در حوزه مبارزه با قاچاق کالا داشته اند،‌ برخورد به مراتب جدی تری با موضوع قاچاق شده است.
 
وی در ارتباط با آغاز مبارزه با کالای قاچاق از فروشگاهها گفت: تعداد فروشگاهها در داخل کشور بسیار زیاد است. ضمن اینکه برخی از این فروشگاههای بزرگ مورد حمایت نهادهای مختلفی هستند. به عنوان مثال: چندی پیش که از ورود کالای ته لنجی به داخل کشور ممانعت به عمل آمد، مغازه داران بندر لنگه به مدت یک هفته اعتصاب کردند. بنابراین به این دلیل که تعداد فروشگاهها زیاد است و طبیعتا قدرت زیادی هم دارند و مورد حمایت برخی از مقامات صاحب نفوذ و مقامات مسول شهرستانها نیز می باشند برخورد با آنها کار ساده ای نیست.
 
** وضعیت تاسف بار پنبه در کشور
مروج حسینی وضعیت پنبه و مواد اولیه را در کشور تاسف بار خواند و به نقل از قائم مقام وزارت صنعت و معدن و تجارت در امور صنعت گفت: مسائل و مشکلات این بخش باید از طریق شورای گفتگو مطرح شود که دولت را مجاب به پاسخگویی کند. این مشکلات از طریق وزیر صنایع و وزیر کشاورزی قابل حل است.
 
رئیس هیئت مدیره انجمن صنایع نساجی در ادامه گفت: پیش از این ، پنبه وارداتی از کشور ازبکستان وارد کشور ما می شد. اما درحال حاضر واردات این کالا باید از دیگر کشورها انجام شود که مانع اصلی آن وزارت کشاورزی است و علت آن، ظاهرا حمایت از پنبه داخلی است.
 
وی افزود در حال حاضر حدود 45 هزار تن پنبه در داخل کشور تولید می شود. درحالیکه نیاز به پنبه در داخل کشور در حدود 150تا 160هزار تن می باشد. متاسفانه نمایندگان مناطق پنبه خیز در کشور مانند: استان گلستان، همواره با اعمال نفوذ خود تعرفه پنبه را افزایش می دهند و مانع از ورود پنبه های وارداتی می شوند که پنبه خود را با قیمت بالاتری به فروش برسانند. پنبه وارداتی از ازبکستان هم تا این لحظه به این دلیل بدون مزاحمت وارد می شد که با ارز آزاد خریداری می شد.
 
** راهکار برای خروج از رکود
رئیس هیئت مدیره انجمن صنایع نساجی ایران راه خروج از رکود را افزایش در میزان صادرات دانست و گفت: هرچند در کشور ما در بسیاری از بخشها توانایی رقابت با کالای دیگر کشور ها به لحاظ قیمت تمام شده و کیفیت وجود ندارد. اما نقطه قوت صنعت نساجی کشور ما تولید و صادرات فرش ماشینی است. زیرا تولیدات داخلی فرش ماشینی به لحاظ طرح و کیفیت و قیمت تمام شده دارای مزیت نسبی است. به طوریکه در حال حاضر 50 درصد از صادرات صنعت نساجی کشور به فرش ماشینی اختصاص دارد.
 
به اعتقاد وی با تقویت این بخش از صنعت می توانیم صادرات فرش ماشینی را به شدت افزایش دهیم. چرا که رقبای ما توانایی تولید نوع محصولی که کشور ما در این بخش تولید می کند را ندارند. بنابراین می توان با افزایش صادرات تولیدات این بخش از صنعت، چرخ دیگر صنایع را نیز به حرکت درآورد و به مرور زمان از رکود به سمت رونق حرکت کرد.