کارگردان «دوباره اون آهنگ رو بزن سام» که پیش از این هم متنی از وودی آلن را اجرا کرده، در نشست نمایش جدیدش که شنبه (19 تیر) برگزار شد، گفت: این اثر هم مثل کار قبلی درگیر طنزهای کلامی است و یک مثلث عشقی کمدی هم در آن وجود دارد. البته برخی مسائل داستان در اینجا قابل اجرا نبود و حتی اگر مجوز آن داده می‌شد، ممکن بود تماشاگر آنها را نپسندد. بنابراین باید بین متن و فرهنگ خودمان خط و ربط‌هایی پیدا می‌کردیم.
داوود بنی‌اردلان با اشاره به تغییرات و حذفیات نمایشنامه، افزود: این نمایش بیشتر یک «ممیزی» است که نمایشی از آن بیرون آمده است! انقدر همه‌چیز را کم کردیم که اگر وودی آلن آن را ببیند، فکر می‌کند برای شبکه‌ی یک ساخته شده است! با این حال ما متن را ایرانیزه نکردیم و تنها سعی کردیم برای هرچیزی که قابل بیان نیست یک جایگزین پیدا کنیم. این نمایش گرچه در شکل اجرا با متن تفاوت دارد اما چهارچوب کار حفظ شده است.
این کارگردان تئاتر با اشاره به اینکه این نمایش مسائل جهان شمولی را برای مخاطب مطرح می‌کند، اظهار کرد: بعد از کار قبلی ام نقدی خواندم که می‌گفت وودی آلن چه ربطی به جامعه‌ی ما دارد؟! در حالی که این متن به ما می‌گوید خودت باش و ادای چیزی را درنیاور و از طرفی ماجرایی عشقی را مطرح می‌کند که این مسائل جهان‌شمول هستند و وابسته به جغرافیا و محیط اجتماعی خاصی نیستند.
بنی اردلان که در این نمایش کمدی از چند چهره‌ی شناخته شده‌ی تئاتر و تلویزیون بهره می‌برد، با بیان اینکه اگر مخاطب جذب اثر شود با شخصیت آن همذات پنداری خواهد کرد، ادامه داد: اگر بتوانیم مخاطب را جذب کنیم، ممکن است در پایان با شخصیت داستان همذات پنداری کند. زیرا در این کارهمه‌چیز در خدمت داستان بوده و این روند اجازه نمی‌دهد که صرفاً به خنداندن مخاطب فکر کنیم. گرچه آن نوع از نمایش را هم می‌پذیرم؛ چون در سال‌های اخیر عامدانه تئاتر ما به سمتی رفته که خالی از محتوا باشد و سالن تئاتر به جایی تبدیل شده که هنرمندان باید در آن چیزی بفروشند تا درآمد کسب کنند.
او درخصوص حضور امیر مهدی ژوله(طنزنویس) در این نمایش گفت: حضور آقای ژوله پیشنهاد پژمان جمشیدی بود که خیلی درست بود؛ چون از نظر شخصیت و صداسازی و برخی ویژگی‌های دیگر به شخصیت داستان خیلی نزدیک بود. از طرفی او یک طنزنویس و طناز است و درک و شناخت او از شوخی‌های کلامی ما را در اجرا چند قدم جلوتر انداخت.
این کارگردان تئاتر درخصوص برخی انتقادها از حضور چهره‌های جدید در تئاتر، اظهار کرد: اینکه برخی دوستان حرفه‌ای یا علاقه‌مندان بازیگری می‌گویند فلانی چرا بازی می‌کند و به ما نقش نمی‌دهند از اساس حرف غلطی است. در این سال‌ها از دانشگاه‌ها و مؤسسات دیگر صدها دانشجوی بازیگری بیرون آمده است در حالی که بسترهای فعالیت آنها فراهم نشده و جایی برای حضور ندارند. اگر مسئولان نمی‌خواهند این کارها گسترش پیدا کند پس دانشگاه‌ها و آموزشگاه‌ها را تعطیل کنند تا ما سر یک اجرا باهم دعوا نکنیم! به عقیده‌ی من بهتر است به جای اینکه از هم ایراد بگیریم، جهت انتقادها را عوض کنیم و از مسئولان بپرسیم چرا زیرساخت‌ها را فراهم نکرده‌اند؟
او همچنین با گلایه از هزینه‌های سالن برای گروه‌های تئاتری، در این‌باره گفت: هزینه‌ی این سالن برای یک شب، سال گذشته یک میلیون و 200هزار تومان بود که امسال خوشبختانه 600هزار تومان شده اما باز هم وحشتناک است که برای 30 شب اجرا باد 18 میلیون تومان به سالن بپردازیم. بعد هم می‌گویند چرا به سمت تئاتری می‌روید که پول در بیاورید!
در این نشست که در سالن تالار نمایش حافظ برگزار شد، پژمان جمشیدی که یازدهمین کار تئاترش را در این نمایش پشت سر می‌گذارد درباره‌ی حضورش در تئاتر و حواشی و نقدهای این حضور، گفت: حرف‌هایی که زده می‌شود هم به خود من فشار می‌آورد هم به کسانی که مرا دوست دارند اما سعی می‌کنم در برابر آنها سکوت کنم. بعضی از این حرف‌ها نقد است که به آنها احترام می‌گذارم اما برخی دیگر واقعاً ناجوانمردانه است. مگر می‌شود با پول و پارتی آمد و روی صحنه‌ی تاتر یا مقابل 100هزار تماشاچی در استادیوم بازی کرد؟! البته قرار نیست این حرف‌ها و نقدها مرا از تئاتر بیرون کند بلکه فقط مخاطبان می‌توانند با بازخوردشان این کار را بکنند.
این بازیگر با اشاره به امیر مهدی ژوله که در این نشست غایب بود نیز گفت: دلیل اینکه ژوله در این نمایش بازی می‌کند، این است که او طنز و کمدی را می‌شناسد. از طرفی باید از کسانی که به حضور ما انتقاد می‌کنند، پرسید که در چندین دهه‌ی تاریخ تئاتر ما چند نفر مثل من یا آقای ژوله به این عرصه آمده‌اند؟ در این سال‌ها این همه چهره‌ی سرشناس از تئاتر به سینما رفته‌اند و جا را برای جوانها باز کرده‌اند؛ پس با آمدن یکی مثل من جای دانشجوهای تئاتر پر نمی‌شود. بعلاوه، این همه تئاتر روی صحنه هست و این نمایش تنها جایی نیست که دانشجوهای تئاتر بتوانند در آن دیده شوند.
بهاره رهنما، دیگر بازیگر این نمایش که در این نشست حاضر بود درباره‌ی این اثر و ارتباطش با مخاطبان، گفت: ممکن است دیدگاه وودی آلن از فرهنگ ما دور باشد اما در این کار آقای بنی‌اردلان سعی کرده آن را به ما نزدیک کند و از طرفی وقتی می‌خواهیم نمایش کمدی کار کنیم انتخاب‌های زیادی بین نمایشنامه‌نویسان جهان وجود ندارد و قطعاً وودی آلن یکی از طنازترین نویسنده‌هاست.
او با اشاره به اینکه یکی جوانان نسل جدید نسبت به نسل‌های گذشته اعتماد به نفس کمتری دارند گفت: یک نکته‌ی مهم در این نمایش مقوله‌ی اعتماد به نفس است که سعی می‌شود بطور نامحسوس این حس در مخاطب تقویت شود. نقش‌ها می‌آید که به ما چیزی بدهند و شخصیت این نمایش هم چیزهایی را در من پررنگ کرد که قبلاً آنقدر برجسته نبود.
رهنما نیز درباره‌ِ حضور چهره‌های تازه در تئاتر و انتقادهای مطرح شده، با بیان اینکه نباید بدون دیدن و ارزیابی کیفیت کار افراد از حضور آنها در تئاتر ایراد گرفت، گفت: پژمان جمشیدی در فوتبال و امیر مهدی ژوله در تلویزیون می‌توانند درآمد خیلی بیشتری نسبت به تئاتر داشته باشند اما از این موقعیت می‌گذرند و به کار پر زحمت و کم‌درآمد تئاتر می‌پردازند. بنا بر این باید اول کار آنها را دید بعد اگر کارشان خوب بود و ماندگار شدند به کارشان احترام بگذارم. هر وقت دولت از تئاتر حمایت کافی کرد من شخصاً قول می‌دهم که تا سه سال در نمایشهایم فقط از میان جوانان تئاتری استعدادیابی کنم.
این بازیگر و کارگردان تئاتر همچنین به کم‌توجهی مسئولان به تئاتر نیز اشاره کرد و گفت: برای مثال در ضیافت افطاری رئیس جمهوری از هنرهای مختلف اسم برد و آنها را مایه‌ی اعتلای نام ایران دانست اما اسمی از تئاتر نبرد؛ در حالیکه یک هنرمند تئاتر سخنرانی کرد البته این اتفاق از روی عناد نیست اما نشان می‌دهد تئاتر اصلاً به ذهن دولتمردان ما نمی‌رسد!
الناز حبیبی، بازیگر سینما و تلویزیون که تحصیل‌کرده‌ی تئاتر است با بیان اینکه این چهارمین کار تئاترش است، با اینکه در این اثر نقش چند شخصیت را بازی می‌کند که وارد زندگی آلن (شخصیت داستان) می‌شوند، در باره‌ی حضورش در تئاتر گفت: قطعاً تئاتر را بیشتر از قالب‌های دیگر دوست دارم. در این نمایش هم گروه خوبی داریم که تجربه‌های خوبی از آنها به من منتقل می‌شود و این کار برایم هیجان‌انگیز است.
نمایش «دوباره اون آهنگ رو بزن سام» با طراحی و کارگردانی داود بنی‌اردلان از 22 تیر تا 10 مرداد ساعت 19 در تالار نمایش حافظ روی صحنه می‌رود. در این نمایش که متن آن را محمدرضا اوزار ترجمه کرده، امیر مهدی ژوله، الناز حبیبی، پژمان جمشیدی، بهاره رهنما و آندِریا نوشاد بازی می‌کنند
