استاد پورتراب در 23 شهریور سال 1303 در محلهٔ عودلاجان تهران به دنیا آمد.
وی نواختن سازهای گوناگونی مانند تار و ویلون را از استادانی چون موسی خان معروفی و حشمت سنجری آموخت و تئوری موسیقی ایرانی را هم نزد استاد روح الله خالقی فراگرفت.
استاد پورتراب تدریس موسیقی را از سال 1324 آغاز کرد و در سال 1350 تا 1352 مدیریت هنرستان موسیقی را بر عهده داشت.
وی در سال های پس از انقلاب نیز به آموزگاری خویش ادامه داد و در دانشگاه هنر و دانشگاه آزاد به تدریس موسیقی می پرداخت.
استاد پورتراب در طول سال ها آموزگاری خویش در عرصهٔ نوسیقی، شاگردان بسیاری را برای موسیقی ایران تربیت کرد که بسیاری از آن ها هم اکنون جزو برجسته ترین آهنگسازان و رهبران ارکستر ایرانی به شمار می روند.
از سرشناس ترین شاگردان استاد پورتراب می توان از علی رهبری، کامبیز روشن روان، نادر مشایخی و محمد سریر نام برد.
استاد پورتراب چندین کتاب نیز در زمینهٔ موسیقی تألیف و ترجمه کرده که از میان کتاب های تألیفی او می توان به «تئوری موسیقی»، «مقدمه یی بر میانی آهنگسازی» و «آهنگ های برگزیده برای پیانو» اشاره کرد.
از میان آهنگ ها و قطعه هایی که استاد پورتراب ساخته است، می توان از «سوئیت هفت پیکر»، «رقص پریان در فا مینور»، «آواز بی گفتار» و «قطعه یی در چهارگاه» نام برد.
استاد پورتراب در انتخابات اخیر کانون مدرسان خانهٔ موسیقی نیز شرکت کرده بود که مانند دورهٔ پیشین باز هم به عضویت در هیات مدیرهٔ این کانون درآمده بود.
این آموزگار موسیقی در سال 1387 چهرهٔ ماندگار موسیقی ایران شد و نشان چهرهٔ ماندگار را دریافت کرد.
زمان و مکان تشییع پیکر استاد پورتراب هنوز مشخص نشده و به زودی اعلام خواهد شد.
