فرانک محمدی نژاد چارقوییه دانشجوی محیط زیست کارشناسی ارشد واحد علوم و تحقیقات در خصوص پروژه تحقیقاتی خود گفت: در ایران دو گونه ماهی کور در غار لون لرستان وجود دارد که ماهی کور ایرانی Garra typhlops (Farashi et al., ۲۰۱۴) از خانواده کپورسانان (Cyprinidae) و سگ ماهی غارزی Paracobitis smithi (Greenwood, ۱۹۷۶) از خانواده سگ ماهیان هستند.
وی ماهی کور ایرانی را از گونه های اندمیک و کمیاب ایران دانست و افزود: این گونه در لیست قرمز IUCN در جایگاه آسیب پذیر قرار دارد و دامنه پراکنش آن محدود به زیستگاه غار لون در استان لرستان، شهرستان خرم آباد است.
این پژوهشگر خاطرنشان کرد: محدود بودن پراکنش این گونه در منطقهای کوهستانی و دسترسی مشکل به محل، نداشتن ارزش اقتصادی، عدم شناخت کافی از این گونه و کم اهمیت بودن گونه های آبزی در بحث حفاظت گونههای حیاتوحش از جمله عواملی هستند که باعث شدهاند در امر حفاظت و مدیریت این گونه تاکنون غفلت بسیاری روی دهد.
محمدی نژاد با بیان اینکه در ایران فعالیتهای حفاظتی برای حفظ جمعیتهای حیاتوحش و زیستگاهها همچنان بصورت سنتی و بر اجرای قوانین و مقرارت شکار و صید اتکا دارند، اظهار داشت: حفاظت بر این اساس و بدون شناخت از زیستشناسی و بوم شناسی گونه ها در کنار مشکلات بسیاری که دارد موثر به نظر نمی رسد.
وی گفت: از آنجایی که جایگاه سیستماتیک گونه ماهی کور تاکنون با ابهامات بسیاری رو به رو بوده است، رویکردهای نوین علم ژنتیکی نظیر DNA Barcoding می تواند برطرف کننده بسیاری از این ابهامات باشند.
این پژوهشگر عنوان کرد: مطالعات قبلی نشان داده که این گونه متعلق به جنس Garra است و جایگاه سیستماتیک این گونه به درستی تعیین نشده است.
محمدی نژاد افزود: در تحقیق مذکور با بررسی ژن اینترون S۷ هسته که بطور موثری برای درک روابط تکاملی بین جمعیت ها و گونه ها استفاده می شود، به شناسایی جایگاه سیستماتیک دو فرم مورفولوژیک همبوم گونه ماهی کور ایرانی Garra typhlops پرداخته شد.
وی با تاکید بر اینکه با شناخت حاصل از زیستشناسی این گونه می توان سنگ بستری برای مدیریت و حفاظت آن فراهم آورد، تصریح کرد: با توجه به نتایج تحقیق و فواصل ژنتیکی معنی دار در ژنهای هسته، مشخص شد این دو فرم مرفولوژیک همبوم، به دو گونه مجزا تعلق داشته که نامهای Garra levan و G. typhlops برای این دو گونه پیشنهاد شده است.
این پروژه به استاد راهنمایی آزیتا فراشی، مشاوره محمد کابلی و با همکاری آزمایشگاه اداره کل دامپزشکی استان خراسان رضوی شهرستان مشهد، دکتر مهران قائمی و دکتر مریم ترابی انجام شده است.
